اینکه وقت افطار، مؤمنین خوشحال می شوند در روایتی است از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که می فرمایند: " یقول الله عز وجل الصوم لی و أنا أجزی به... و للصائم فرحتان؛ فرحةحین یفطر و فرحة حین یلقی ربه..." ( الفقیه 7۵:2 ):خدای عز وجل می فرماید:روزه از آن من است ، و من خود جزای آن هستم...و برای روزه دار دو خوشحالی است؛ یکی …

ادامه مطلب

اگر بنا بوده باشد که من سرسفره ی قرآن و نماز بنشینم، مگر فهم من، عقل من، تمنا و تقاضا و تلاش من چقدر است که بتوانم از این حقیقتِ بی نهایت بهره ای ببرم که حتی برای خودم قانع کننده باشد؟ اما اگر بیایم این کار را به مدد وجود مبارک ولی الله انجام بدهم، به مدد امیرالمؤمنین، به مدد امام زمان صلوات الله علیهما، آن وقت  چه؟ برای …

ادامه مطلب

در ماه رمضان آن چیزی که وجدانی و حاصل انسان می شود، خود خدای متعال است. این در طول لحظات روزه داری هست و در لحظاتی تشدید می شود که موقع افطار است. در روایت هست که مؤمنین وقت افطار خوشحال می شوند. بعد ما خیال می کنیم چون موقع خوردن است خوشحال می شوند! نه، اگر دقت کرده باشید دم دم های افطار، انسان به وضوح توجه و وجدان …

ادامه مطلب

  "مأدبه" به معنی سفره است. این تعبیر در فرمایشات نورانی اهل بیت علیهم السلام در دو مورد  به کار رفته است: " القرآن  مأدبةالله" 1 " الصلاة مأدبه الله "2 سر سفره ضیافت الهی چه باید باشد؟: هر چه هست متناسب احسان ، کرم ، رحمت ، رأفت الهی است ، حال یعنی چقدر؟!! باید گفت : فقط خدا متعال و اولیائش می دانند ،که اولیای امر اویند ؛ …

ادامه مطلب

می فرماید: این قرآن"رحمت" است؛ لذا کسی که قرآن را یافت، همه ی وجودش را محبت پر می کند، نه محبت از نوع محبت های انسانی و روابط انسانی. می فرماید: این قرآن"بیان" است،  تبیان است، مبین است؛ لذا حقیقت برای واجد معرفت قرآن وضوح پیدا می کند. اسامی و صفات قرآن، نشان دهنده ی عملکرد قرآن است؛ پس اگر قرآن در کسی بود، آن عملیات در او اتفاق می …

ادامه مطلب

"من أحبهُ أحبنی و من أطاعهُ أطاعنی"؛ هرکه او را دوست بدارد مرا دوست داشته و هرکه او را پیروی کند مرا پیروی کرده. پس با توجه به این فرمایشات اگر کسی بخواهد خدادار باشد باید ملتزم به کلمه ی تقوا باشد. ملتزم بودن به کلمه ی تقوا؛ یعنی:  خودتان را، دلتان را با هر کدام از معصومین صلوات الله علیهم اجمعین که راه دست دلتان است همراه قرار دهید، …

ادامه مطلب

آن حقیقت، همان حقیقت قرآن است که حضور دارد. کسی که واجد قرآن شد، اتفاقی که در او می افتد همان است که قرآن به عنوان اسماء و صفات خودش از آنها نام برده است. خدای متعال می فرماید: این کلام "علم" است؛ پس: واجد قرآن، صاحب نورانیت علم می شود. می فرماید: این قرآن "بصائر" است؛ پس: صاحب قرآن، واجد حقیقتی می شود که باعث گشوده شدن چشم دل …

ادامه مطلب

" وامام اولیائی"؛ پیشوای اولیای خدای متعال است. " ونور من أطاعنی"؛ کسی که خدای متعال را بندگی و عبادت و اطاعت کند، او را نورانیتی فرا می گیرد؛ آن نورانیت، امیرالمؤمنین است. البته هر کسی به اینجا برسد، کسی که واجد آن نورانیت بشود، خودش می فهمد؛ مثل اینکه شما سردتان شد می فهمید، گرمتان شد می فهمید، کامتان شیرین یا تلخ بود می فهمید. " و هو کلمة …

ادامه مطلب

  حقیقت روزه گرفتن که در فرمایش امیرالمؤمنین صلوات الله علیه ذکر شده، "ورع" است. ورع بالاتر از تقواست. تقوا یعنی حفظ کردن؛ امّا ورع یعنی پرهیز کردن؛ یعنی آنچه حرام است انجام ندهید. معنی عمیق و وسیع "ورع" این است: هیچ کاری نکنید مگر آن کاری که از شما خواسته اند؛ یعنی: مطیع، سلم، تسلیم، ساکت بایستید و هر چه مولا فرمود و فهماند آن را انجام دهید؛ حقیقت …

ادامه مطلب

"کلمة التقوی" ؛ یعنی حقیقت تقوا و تحقق بیرونی آن.  فرموده اند منظور از کلمه ی تقوا امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است که نفس نفیس رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می باشند.  تمام مقامات و شئونات امیرالمومنین علیه السلام برای وجود مبارک همه ائمه علیهم السلام که جانشین ایشان می باشند نیز هست الا مقام "امیرالمومنینی"؛ لذا: همه ی ائمه علیهم السلام کلمه ی تقوا هستند. …

ادامه مطلب