لايه اول معنى ولايت الهيّه، كه وجود مبارك وليّ الله دارد، مالكيّت است؛
مالكيّت همان "حقّ عظيم" الهى است كه با خلقت ، تحقّق بيرونى پيدا كرده؛ لذا:
كسى كه وجود مبارك امام زمان عليه السّلام را-به تعبير كلينى بزرگ-صاحب مى داند، مى داند كه معنى اين عنوان، اين است كه وجود و خانه وجود، ولاجرم آنچه در آن است، از آن خداى متعال، وخلافتاً ونيابتاً، از آن خليفه او هست؛ لذا:
خود ومايملك خود را از آن او دانسته، وسعى در مواظبت ومراقبت به همين وظيفه وتكليف منحصر بفرد ، ولوازم آن می کند.
و به شدّت مراقبت ومواظبت به اين معنااست كه مراتب و کمالات عاليه در عالم معنا طىّ مى شود، واين است معنى آيه شريفه: « یا أیُّهَا النّاسُ ... اِنَّ اَكرَمَكُم عِندَ اللهِ اَتقیكُم اِنَّ اللهَ عَلیمُُ خَبِیر ؛ حجرات: ۱۳ » ؛ هرچه دار وندار خود را به خداى متعال بيشتر ببخشی ، وخود را ملك او ولاجرم از آن خليفه اش بدانى، آنان را بيشتر يافته ، وآنان را بيشتر خواهى داشت؛
همچنانکه فرموده اند :« مَن كَانَ لِله كَانَ اللهُ لَه » ؛ هركه براى خداى باشد، خداى نيز از آن او خواهد بود ؛ (روضه المتّقین ۱۳ : ۱۹۵) ؛
و« مَنِ اتَّقَی الله وَقاه » ؛ هر كه خداى را پاسدارى كند، خداى نيز از او پاسدارى كند؛ ( محاسن ۱ :۳) ؛
هم چنان كه در دعاى جوشن كبير نيز عرض مى شود: "يَا مَن هُوَ فِي مُلكِهِ مُقِيم"؛ ای انکه در آنچه از آن اوست ، قرار دارد ؛
پس: اگرخودرا ملک او و مملوک او بدانیم ، قرار او را در خود خواهیم یافت ، که همان یافتن دوام حضور اوست؛ که تقوای اوست ؛ نه فقط یافتن ( معرفت) او ، بلکه داشتن ( تقوای) اوست .
واگر نيل به كمالات دو راه داشته باشد، يكى هم اين است.
حال به قول معروف: در خانه اگر كس است يك حرف بس است.
