در تاثیر و تاثرات اجزاء و عناصر در نظام تکوین فرقی نمی کند که شما متوجه باشید یا نه؛ آنچه باید اتفاق می افتد.
آدم، چه خواب باشد چه بیدار در آب که بیفتد خیس می شود.
اما در نظام تشریع این طور نیست، انسان به اندازه ای که متوجه و متذکر هست ، و خودش می خواهد ، حتی عقلش فهم می کند ، و معرفت اش ظرفیت دارد ، و نیز طالب و راغب هست، قدر بهره اش تعیین می شود ؛
و چنین است که در ساحت مقدس سیدالشهداء صلوات الله علیه در کربلا ، هم شمر بود هم زهیر. این یکی ایشان را می خواسته، آن یکی نمی خواسته؛ یکی طالب بوده، یکی نبوده. یکی توجه به ساحت مقدس ایشان داشته و رعایت می کرده ، آن دیگری نه.
و همچنین است در «لیلة القدر »که «خیر من الف شهر»، «تنزل الملائکه و الروح»، که همه این برکات عجیب و غریب هست، کسی بهره درخور می برد که:
اولا و اصلا با قلبی حاضر ، توجه به حاضران در واقعه آن شب ، و رعایت ادب و احترام محضر مبارک آنان داشته باشد ؛ با تواضع و تمنا و رغبت و محبت .
یک حکمت عمده اعمال و اداب مأثوره و بجا اوردن آنها ، در مناسبت های الهی ، برای حاضر کردن قلب با آن شرایط ، در آن واقعه است ؛ ولی متاسفانه مومنین شب بیدار در شبهای قدر - اغلب- همتشان صرف بجا آوردن اعمال و اداب و سنن ان شب است، بدون انکه توجه به حاضران کارکزار در آن واقعه و رعایت ادب محضر منور و مبارک آنان داشته باشند . حال مائیم و لیلة القدر ؛ یاعلی.
