یادمان باشد...
در عالم تکوین فرقی نمی کند متوجه باشید یا نه، اتفاق می افتد. آدم، چه خواب باشد چه بیدار در آب که بیفتد خیس می شود. اما در عالم تشریع این طور نیست، انسان به اندازه ای که متوجه و متذکر هست و خودش می خواهد، حتی عقل اش می رسد و می فهمد و معرفت اش هست، طالب اش و راغب اش هست، آن قدر بهره می برد.
لذا در ساحت مقدس سیدالشهداء صلوات الله علیه در کربلا هم شمر بود هم زهیر. این یکی ایشان را می خواسته، آن یکی نمی خواسته؛ یکی طالب بوده، یکی نبوده. یکی توجه به ساحت مقدس ایشان داشته، یکی دیگر نداشته.
به همین دلیل است که در شب قدر که «خیر من الف شهر»، «تنزل الملائکه و الروح»، همه این برکات عجیب و غریب هست اما چه کسی بهره می برد؟
آن کسی که حواس اش جمع است. این حواس جمعی را انسان سعی می کند با اعمال و آدابی که فرموده اند در خودش ایجاد کند.
