یادمان باشد...
فرموده اند:
در هر سالی یک شب لیله القدر است.
آن یک شب در بین ماه های مختلف، به احتمال زیادتر در ماه رمضان است و در ماه رمضان نیز به احتمال بیشتر در دهه ی سوم است و در دهه ی سوم هم به احتمال زیادتر ممکن است شب نوزدهم یا بیست و یکم و یا بیست و سوم باشد. در بعضی از روایات نیز آمده است که هر سه شب هست.
در هر کدام از این شب ها اعمال خاصّی تقدیر پیدا میکند. بین این سه شب هم با توجّه به قرائن و شواهد شب بیست و سوم از آن دو شب دیگر اولی تر است. کسانی که می خواهند جهدی داشته باشند و آن شب را حتماً درک کنند، دهه ی آخر را اهتمام کنند.
شب قدر شبی است که عبادتش از عبادت هزار ماه بهتر است. مردم عادی خیال میکنند که این یعنی آن که اجر عبادت در این شب بیش تر از 80 - 90 سال عبادت است. این درست است؛ ولی قضیه تنها این نیست. حاصل عبادت همانطور که در نیت می گوییم: قربة إلَی الله، نزدیک شدن به خدای متعال است. لازمه ی نزدیک شدن به هر چیزی، بیش تر دیدن و بیش تر شناختن و بیشتر بهره بردن از آن است. پس معنی آن مطلب این می شود که در این یک شب، بهره مندی انسان از معارف الاهیه بیش از بهره مندی او از هزار ماه عبادت است.
آن معرفتی که در این شب برای انسان حاصل می شود و از معرفت حاصل از هزار ماه عبادت بالاتر است، معرفت خانم حضرت زهرا سلام الله علیها است؛ زیرا آن حضرت اُمّ است. اُم، اصل است و باقی معرفت ها به ایشان بر می گردد. لذاست که در روایات، در ذیل آیات مربوط به لیله القدر، فرموده اند:
«اللَّیلَه فاطمَه» (تفسیر فرات کوفی: 581) : منظور از لیله القدر، خانم حضرت فاطمه هستند.
سپس فرموده اند:
کسی که معرفت ایشان را درک کند، لیله القدر را درک کرده است.
