یادمان باشد...
امام صادق علیه السّلام در ادامه ی حدیث می فرمایند:
«و ببخشی روح و بدن خود را به خدای عزّ و جلّ در ایام روزه ی خود.»
امام صادق علیه السّلام در حدیثی دیگر فرموده اند:
«و أن لا یری العبد فی ما خوله الله تعالی ملکاً»: «حقیقت عبودیت این است که بنده برای خودش در آن چه خدای متعال به او واگذار کرده، مالکیتی نبیند.»
این اوّل تقوی است.
در اوج تقوی، کار سخت تر نمی شود، بلکه لطیف تر می شود. خدا با آدم رفیق تر می شود. خداوند می فرماید:
انَّ أکرَمکُم عِندَ الله أتْقاکُم
کلید تقوی در این آیه است. هر کس که به خدا بیش تر ببخشد، بیش تر خدا را خواهد داشت. آتاهُمْ تَقْواهُمْ؛ اصل هر چیزی مال خداست و خدا به آدم تملیک کرده، ولی با حفظ املکیت خودش. سپس می گوید:
همان سهم خودت را به من ببخش تا من خودم را به تو بدهم.
یعنی آدم همه ی موجودیت خود را به او ببخشد. وقتی آدم همه چیزش را به خدا بخشیده باشد، لازم نیست غصّه ی چیزی را بخورد و تدبیر کند. حضرت مریم، وقتی هنوز فرزندش به دنیا نیامده بود آن را به خدا بخشید و گفت:
رَبِّ إنّی نَذَرْتُ لَکَ ما فی بَطنی مُحَرَّراً: نذر می کنم وقتی به دنیا بیاید، من کاری با او ندارم، مال خودت.
وَ اتَّقُوا الله وَ یعَلِّمُکُمُ الله.
اگر خدا را داشته باشید، شاگرد خود خدای متعال و ولی او می شوید و خدا به شما یاد می دهد. امام صادق علیه السّلام حدیث را این گونه به پایان می برند:
«و فارغ گردانی دل خود را، از برای محبّت و یاد او و بدن خود را به کار فرمایی در آن چه خدا تو را امر کرده است به آن و خوانده است به سوی آن. اگر همه ی این ها را به عمل آوری، آن چه سزاوار روزه داشتن است، به عمل آورده ای و فرموده ی خدا را اطاعت کرده ای و آن چه که کم کنی از آن ها که بیان کردم از برای تو، به قدر آن از روزه ی تو کم می شود، از فضل آن و ثواب آن.»
آن چه در دنیا هست، معلون است مگر برای آخرت باشد. دنیا سبب و وسیله ی نیل به بهشت و آخرت است. اگر دنیا، برای خودش بوده باشد، جهنّم است. دنیا، فقط سبب نیل به آخرت است و کسانی که اهل دنیا هستند، اصلاً لذّت دنیا را نمی فهمند؛ زیرا دنیا اگر برای آخرت باشد لذّت دارد و اگر برای خودش باشد، نه تنها لذّت ندارد؛ بلکه تلخ هم هست.
دین، آدابی است که به ما می آموزد که چگونه از دنیا، آخرت بسازیم. لذا دنیا برای مؤمنین خلق شده نه برای کفّار. دنیا، مال ولیّ خداست. آن چه خلق شده، متعلّق به ولیّ خداست و به همین دلیل وقتی امام زمان علیه السّلام ظهور کنند، از هر کسی بخواهند می توانند بگیرند و به هر کسی بخواهند، می توانند بدهند.
