یادمان باشد...
حاصل روزه به صریح قرآن مجید و کلام خدای متعال این است که انسان، متّقی می شود. کُتب عَلَیکُمُ الصّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذینَ مِنْ قَبلِکُم لعَلَّکُم تَتَّقون؛ برای این که شماها باتقوا بشوید؛ در تقوا چه چیزی به آدم می دهند؟
سوره محمّد صلَّی الله علیه وآله وسلّم، آیه 17: وَ الَّذینَ اهْتَدَوْا زادَهُمْ هُدی وَ آتاهُمْ تَقْواهُمْ، اهتدی به معنای هدایت پذیرفتن است نه هدایت یافتن. یعنی ولی خدای متعال به ولایت الاهیه می خواهد انسان را راه ببرد، او وقتی موفّق می شود که من خودم را، در اختیار او بگذارم تا مرا با خودش ببرد. وَ الَّذینَ اهْتَدَوْا یعنی کسانی که هدایت را می پذیرند و به این ترتیب هدایت می شوند؛ یعنی کسانی که ولایت الاهیه را می پذیرند، لذا ولی خدا هم آن ها را می برد. زادَهُمْ هُدی یعنی دائماً به هدایتشان اضافه می شود. ولی الله دائماً هدایت می کند و وقتی این پذیرش و تسلیم و انفعال، در انسان باشد، دائماً هدایتِ آدم زیاد می شود. کسانی که به دلالت ولی الله به راه بیفتند، احساس می کنند که دائماً عوض می شوند. درجات معرفت الاهیه مثل خود خدای متعال، بی نهایت است. انسان یک جا نمی ماند مگر این که مصلحتش باشد که در یک جا بیش تر بماند.
وَ آتاهُمْ تَقْواهُمْ کسانی که تقوی پیشه می کنند و مراعات می کنند، آن چیزی را که باید حفاظت و رعایت کنند، خدا همان چیزی را که از آن محافظت می کنند را به آن ها می دهد. نمی گوید بهره ی تقوایشان را می دهد، بلکه می گوید:
همان چیزی را که از آن محافظت کرده به او می دهد.
اگر مراعات خدا را کرده، خدا؛ اگر مواظبت ولایت خدا را کرده، ولایت خدا؛ اگر محافظت ولی خدا را کرده، ولی خدا؛ اگر مواظب بود که آلوده نشود، همان عدم آلودگی را. مواظبت هر چیزی را کردید، همان را به شما می دهند. این آیه درباره ی ماه رمضان نیست؛ بلکه در مورد تقوی و متّقین است. کلید تقوی، در روایتی از امام صادق علیه السّلام است که می خوانیم. این روایت در واقع، تفصیل آداب روزه داشتن بامعناست، روزه هم برای تقوی است. پس در واقع، این روایت، آداب تحقّق تقوا و معنای تقوا در انسان است.
ادامه دارد...
