یادمان باشد...
در میان اعمال عبادی، نماز شأن خاصّی دارد. در نماز هم سجده شأن خاصّی دارد؛ نه فقط به عنوان جزئی از نماز؛ بلکه سجده مستقلاًّ موضوعیت دارد. حتماً نباید نماز بخوانید و بعد سجده بروید و آن را طول دهید؛ بلکه بعضی وقت ها برای خدا به خاک بیفتید و آن را طول بدهید. اگر چیزی به دلتان افتاد بگویید وگرنه، این را به یاد داشته باشید که شما برای خدا به خاک افتاده اید. در مقابل او خودتان را خاک بکنید.
در واقع آدم با سجده کردن به خاک، می خواهد بگوید: من در مقابل تو مثل خاک هستم، هیچ هستم. از این جا می توان فهمید چرا سجده به تربت کربلا موضوعیت پیدا می کند. همه ی خاک های پاک، خاک سجده اند؛ ولی تربت کربلا چیز دیگری است. وقتی روی تربت کربلا سجده می کنید، در واقع با سجده کردن، خودش را جزء تربت کربلا می کند. این است که انسان با سجده به تربت، قیمت پیدا می کند.
