یادمان باشد...
در اين ماه آدم به راحتي مي تواند سراغ دلش برود. به سراغ دلتان برويد و بعد همان هايي که در دلتان هست را با خدا در ميان بگذاريد. هنگام افطار و سحر بهترين وقت است.
هر کدام از عبادات در واقع يک معنا و حقيقت دارند که با آن عمل تحقّق پيدا مي کند. حقيقت نماز؛ دعا و خواندن است. لذا مجموعه ي نماز را اذکار پوشش داده است. هر حرکت و هر حالتي ذکري دارد. حقيقت روزه امساک است. امّا امساک از چه چيزي؟
ما فقط امساک از خوردن را در نظر مي گيريم؛ امّا در روزه، امساک از غير حق مطرح است.
انسان نهايتاً مي تواند به همان نيّتي که از روزه گرفتن دارد، برسد. لذا بايد نيّتش را در عبادات تصحيح کند؛ زيرا نهايتاً اگر توفيق پيدا کند، مي تواند به همان قصدي که داشته، جامه ي عمل بپوشاند و بيش تر از آن نمي تواند.
حکم اين است که يک نيّت در همان اوّل ماه تا آخر ماه کفايت مي کند؛ ولي شما به غير از اين نيّت، هر روز صبح نيّت کنيد از هر چيزي به غير از حق امساک بکنيد.
از هر چيزي به جز حقيقت عبادت که مقام نوراني امام زمان عليه السّلام و رضا و محبّت ايشان است، امساک کنيد.
