یادمان باشد...
در اين ايام که ماه مبارک رمضان است، اين که انسان بتواند ذهنش را خالي کند و آرام کند، به سادگي اتفاق مي افتد. بلکه حتي به لطف خداي متعال و لطف اين ايام که از لطف خداي متعال است، اگر دقت کنيد بدون زحمت معمولاً ذهن آدم آرام است.
اين آرام بودن ذهن و باطن را مغتنم بدانيد و آگاهانه نسبت به اين قضيه برخورد کنيد و سعي کنيد با توصيه هايي که فرموده اند تشديدش کنيد. خود همين سکينه و آرامش که در انسان است، عين ايمان است. به دليل اين که شما در باطنتان مزاحمتي ايجاد نمي کنيد، شلوغ نمي کنيد آن حقيقتي که بايد حاضر شود و حضور پيدا کند، مي تواند احساس امنيت کند. اين يعني همان ايمان.
بعد وقتي به اين سادگي امکانش فراهم آمد که انسان يک ماه، شبانه روز مداومت به اين کار داشته باشد، اين ديگر به فضل خداي متعال براي انسان صفت مي شود. و مي تواند که مداوم بوده باشد، آن، لعلکم تتقون که به عنوان يک نتيجه از روزه و چه بسا نتيجه اصلي در آيه« کتب عليکم الصيام» فرموده اند ناظر به همين است.
تا جايي که مي توانيد به کارهايي که کمکتان نمي کند، حرف ها و کارهاي بي خود، نپردازيد و بلکه به جاي اينها توجهاتتان را بيشتر کنيد، چون بالاخره دست به هر کاري زدن توجه انسان را به آن کار جلب مي کند. لذا فقط به کارهايي بپردازيد که بايد بپردازيد.
