و کلام آخر درباره ی ایّامی که گذشت و ایّامی که در پیش است از امروز تا آخرین روز، اینکه: در تمام زیارت ها شرط قبولی عارف به حق بودنِ نسبت به وجودِ مبارکِ زيارت شونده از اهل بیت علیهم السّلام است که در تعریف آن فرموده اند: منظور واجب الاطاعه دانستن ایشان است.
توضیح این معنا آن است که زيارت شونده را ولیّ الله بدانی؛ یعنی او را در وجود و دارايي های خود اولی و مالک تر بدانی که لازمه ی این امر مملوکِ خادم دانستنِ خود برای ایشان است و این همان حکمِ نیلِ به مقامِ تقوا است.
همان که در بیان آیات و روایات از آن به عبادت و ولایت و از واجد آن به عبد و ولی و مولی تعبیر شده است. در روز جمعه به امام زمان علیه السّلام عرض می شود: «اَنا یا مولای مولاکَ» و در روز دوشنبه به امام حسین علیه السلام گفته مي شود: «انا یا مولای مولیً لکَ و لآلِ بیتکَ»: ای آقای من، من غلام شما و غلام خاندان شمایم.
این حکم نه فقط حکم زیارتِ مقبول، بلکه حکمِ زندگی و آیینِ مقبول نزد خدا و ولیّ اوست.
