به امام حسین علیه السّلام عرض می شود: السّلام علی ولیّ الله و حبیبه (زیارت اربعین)؛ یعنی: آقا ! خدا ولیّ شماست و شما هم ولیّ خدایی، خدای متعال دوست ترین دوست شماست و شما دوست ترین دوست خدایی؛ و چنین است که : قربانی دانستن ایشان برای غیر خدا و خودش عین جفای بر ایشان است؛ شهید دانستن ایشان برای غیر خدا و خود ایشان هرچه بوده باشد : دین ، دنیا ، مردمان ، عین نادانی است .
آنجایی که سخن از قربانی شدن ایشان برای خدای متعال است ، عرض می شود: و «بَذَلَ مُهجَتَه فیک .... فجاهَدَهم فیک» همه ی حیات و دار و ندارش را در حالی که در تو و برای تو بود قربان کرد ؛ و آنجایی که سخن از شهادت ایشان برای خود است عرض می شود : و « جاهدتَ فی سبیله حتّی اتاک الیقین » و در راهش به جهاد برخاستی تا مرگ فرا رسید .
