از جمله موارد اصلی و اولی در دین و معارف آن که در ساختن آن خود شخص ، هیچ نقشی نمی تواند داشته باشد الّا به جا آوردن احکام و روش هایی که به فضل خدای متعال بهانه ای برای ترحّم و تفضّل خدای متعال در ایجاد آن باشد، معرفت و محبّت الاهیّه است. حال توصیه هایی برای طلب تشدید محبّت به ساحت مقدّسه ی صدّیقه کبری سلام الله علیها؛ به فرموده رسول اکرم صلّی الله علیه و آله ، آن حضرت روح و قلب ایشانند؛ لذا : جان ایشان اند. و چه کسی نزدیک تر از جان به جانان:
اقامه ی عزا برای ایشان نه فقط در فاطمیّه بلکه همچون مصیبت کربلا همیشه و هرگاه و بی گاه.
مصیبت کربلا اگر چه اعظم است ولی مصیبت در و دیوار و مسمار سوزناک تر است.
مداومت به خواندن حدیث کساء.
توجّه به حضور معظّمٌ لها در نماز ظهر و مغرب.
خواندن سوره ی قدر در یکی از رکعات هر نماز با توجّه به این که فرمودند: اللیله فاطمه .
خواندن نماز جناب جعفر طیّار به نیابت از ایشان به تمنّای محبّت حضرتش ؛ خصوصاً در اوّلین روز هر ماه قمری.
رسیدگی و دستگیری از سادات نیازمند از طرف ایشان.
گریه بر سیّدالشّهدا علیه السّلام از طرف ایشان.
مواظبت بر صلوات کبیره فاطمیّه که در اواخر مفاتیح در ضمن صلوات بر حجج طاهره علیهم السّلام نقل شده است.
انجام اعمال مستحب و خیرات و مبرات نیابتاً از طرف ایشان و هدیه به ساحت مقدّس امام زمان علیه السّلام.
و در هر حال معرفت و محبت ايشان متعلق به خود ايشان است؛ لذا آنرا بايد از خود ايشان تمنا كرد، به هر زبان و بياني كه موثرتر بوده باشد كه موفقيت در دعا مرهون صداقت و سماجت در آن است.
