جان رحمت نبوی و علوی در بیان نورانی رضوی

مقام منیع و وجود شریف و مطهر و مقدس و مبارک رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم دو بار جلوه جانانه تری فرموده اند: یک بار در شب مبعث، و یک بار در روز غدیر.

جان کلام در بعثت آن سرور عالمیان بر همگان این است: «ادعوکم الی شهادة أن لا اله الا الله، و انی رسول الله، و أمرکم بخلع الانداد و الاصنام؛ تفسیر قمی۳۷۹:۱».

و در غدیر ابلاغ جان کلام آن چه بر ایشان نازل شده؛ یعنی: دعوت همگان به ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام؛ که «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»؛ من بر هر که ولایت دارم، این علی است که ولایت دارد؛
یعنی: اعمال ولایت من که همان ولایت الهیه است، به ولایت و اولویت علی بر ماسوای خدای متعال و من است.

و وجود مبارک امام رضا علیه السلام پرده از راز ولایت الهیه علوی می گشاید، آن گاه که به نقل از آباء و اجداد مطهر و مقدس خود و آنان از رسول اکرم و ایشان از حضرت جبرئیل امین علیهم السلام، و ایشان از باری تعالی نقل می کنند، که او می فرماید:
«کلمة لا اله الا الله حصنی فمن دخل حصنی أمن من عذابی»؛ سپس اضافه فرمودند: الا بشروطها، و أنا من شروطها؛ عیون اخبارالرضا علیه السلام ۱۳۵:۲».

و بار دیگر به همین سند طلائی این عبارت نورانی را در باره ولایت امیر المومنین علیه السلام فرمودند که:
«ولایت علی بن أبی طالب حصنی؛ فمن دخل حصنی أمن من عذابی؛ همان۱۳۶:۲»؛

که وجه جمع بین این دو بیان، این گونه می شود: معنا و مفهوم و مصداق «لا اله الا الله»؛ -که بیان از توحید محض خدای متعال ، و بایستگی بندگی مطلق حق تعالی است-، مقام نورانی علی بن ابی طالب است که بر همگان الا خدای متعال و رسولش  اولویت دارد؛ آن حقیقت الهیه، قلعه محکم من است؛ (لذا) هر کس به آن درآید از عذاب من در امان خواهد بود.

و عین همین دلالت و استدلال هست در مورد حقیقت «کلمة التقوی»؛ (فتح: ۲۶) و حقیقت «ایمان» و «اسلام» که در احادیث شریفه به معنای نورانی آن ها که همان ولایت امیرالمومنین علیه السلام می باشد، تعریف و تأویل شده اند؛

یعنی: مقام نورانی امیر المومنین علیه السلام، که بر ماسوی خدای متعال و رسولش اولویت دارد، آن حقیقتی است که در آن فقط یاد خدای متعال و رسولش، و توجه به آنان، و مراقبت و رعایت ایشان، و اطاعت از ایشان و تسلیم بودن به ایشان است.

و این که به آن افزوده اند: «الا بشروطها؛ و أنا من شروطها» یعنی: توفیق درآمدن به ولایت امیر علیه السلام، که آن حضرت تولیت میل و مشیئت و اراده شخص را به عهده گیرد، مشروط به شروطی است که از جمله آن قبول ولایت من است؛ یعنی: از جمله شروط ورود به آن حصن حصین و قلعه آسیب ناپذیر ولایت الهی علوی ، قبول ولایت و تولیت رضوی است؛ که فرموده اند: اگر کسی ولایت یکی از ائمه علیهم السلام را نپذیرفته باشد ، ولایت بقیه آنان را هم نپذیرفته است ؛ ( کافی۳۷۳:۱؛ اکمال الدین۲۶۲:۱ ) ؛ چون منزلت و فضیلت انان ، و حکمت حاکم بر موضوعیت امامت همه آنان یکسان است ؛ صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین.

صلی الله علیک یا ابا الحسن؛ صلی الله علیک، صلی الله علیک، صلی الله علیک و رحمة الله و برکاته.