جلوه ی حقیقت الاهیّه ی اهل بیت علیهم السّلام و معرفت و محبّت آنان در دنیا و در میان مردمان از آینه ی امیرالمومنین ، و امام حسین ، و امام رضا ، و امام زمان صلوات الله علیهم اجمعین جلوه ی جانانه تری دارد ، و چنین است که جذبه ی مردمان به این حضرات ، طور خاصّی است ، و با این همه به امام رضا علیه السّلام طوری دیگر و أخص ؛ تا آنجا که شیعیان سایر بلاد حتّی عتبات عالیات –با بودن حرم ٦ امام معصوم در آن جا و نیز سرداب مطهّر– باز دلهایشان هوای زیارت مشهد الرّضا علیه السّلام را دارد.
مشهد امام رضا علیه السلام و زیارت معظم له را قدر بدانیم ، و برای یافتن طهارت و نورانیت و برکت و جنت، تمنای حق معرفت ایشان را از خودشان کرده ، و از ساحت مقدسه ایشان ، استدعای خلاصی خودمان را از زندان منیت و نفسانیت و زشتی هایمان داشته باشیم ؛ که گفت :
« رو توبه کن از خویش که یکباره گناهی».
یافتن وجود مبارک کریم و ر ئوف ایشان ( معرفت ) و رعایت ادب حضور مبارک آن حضرت( ایمان ) ، و سعی در دوام داشتن ایشان ( تقوا ) ضامن جلب رضایت الهیه جده اطهر ایشان ؛ حضرت زهرای مرضیه است ؛ البته به قول حافظ:
« ما به آن مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند»
اکسیر زیارت ایشان آن چنان کریمانه و بی حساب عمل می کند که حتی یک بار زیارت حضرتش در همه عمر ، زائر را برای همیشه مشهدی می کند ؛ مگر چنین نبود ؟! در اطرافیان و خویشان و آشنایان ما چند نفر مشهدی بودند ، و یا هنوز عمری به دنیا دارند ، و بر سر اسمشان نسبت زیبای مشهدی هست؟ پس چرا امروزه چنین نیست ، و چرا ما این چنین نیستیم ؟! و با وجود زیارت های متعدد و مکرر ، احساس نمی کنیم که مشهدی هستیم ؟!
الّلهمَّ صَلِّ علَی ولیّک عَلیِّ بنِ موسیَ الرّضا عَددَ ما فی عِلمکَ صَلاه دائِمه بِدوامِ مُلکِکَ و سلطانِکَ؛
الّلهمَّ سَلَّم علَی ولیِّک عَلیِّ بنِ موسیَ الرّضا عَددَ ما فی عِلمِکَ سَلاماً دائِماً بِدوامِ مَجدِکَ و عَظمتِکَ و کِبریائِکَ و الحَمدُ لله ربِّ العالَمینَ.
