بخشیدن دل وتن و داشته ها به خدای عزوجل در ایام روزه:
حضرت امام صادق صلوات الله علیه در جواب کسی که طالب علم بود فرمودند: اگر طالب علمی _اولا_ طالب این باش که در خودت حقیقت عبودیت تحقق یافته باشد . سپس فرموده اند: "حقیقت عبودیت این است که بنده برای خودش در آنچه خدای متعال به او واگذار کرده، مالکیتی نبیند."
این اول تقواست. در اوج تقوا، کار سخت تر نمی شود، بلکه لطیف تر می شود؛ خدای متعال با بنده اش رفیق تر می شود.
کلید تقوا و بهره تقوا در این آیه است که مشهؤر خاص و عام است:
« ان أکرمکم عندالله أتقاکم"(حجرات 13):
بخشنده ترین شما نزد خدای، خدادارترین شماست.
يعني: هر کس که خود و داشته هايش را به خدای متعال بیشتر ببخشد، خدای را بیشتر یافته و اورا بیشتر خواهد داشت.
توضیح اینکه :
اصل مالکیت هر ملکی از آن خدای متعال است؛ لذا فرموده: قل اللهم مالک الملک... ، که آن را به بندگان خود با حفظ املکیت خود،تملیک کرده،. سپس فرموده:« ان أکرمکم ...»:
همان سهم خودت را به من ببخش تا من هم خودم را به تو بدهم. یعنی: اگر كسي همه ی موجودیت خودش را به او ببخشد، خداي متعال حاضر در ملک خود شده، و مالك، مدير و مدبر او خواهد بود؛« یا من هو فی ملکه مقیم» ؛ (فرازی از دعای جوشن کبیر) و چنين است كه وعده الهی در قران مجید در باره روزه واجب که تقوای الهی و خداداری است تحقق یافته ، وبنده ديگر غصه اي نداشته و در راحتي فكر و امنيت خاطر زندگي خواهد كرد.
