عالی ترین پذیرایی در ضیافةالله، " زیارةالله " است.
همان طور که زیارت هرمعصومی زائر را منسوب به او می کند، "زیارةالله" نیز زائر را الهی می کند.
معمول است که بعد از هر ضیافتی و در تعریف کردن آن به دیگران گفته می شود که در آن با چه خوردنی هایی پذیرایی شده بود و ما هم چه خوردیم. چه خوب است در روز های پایانی ضیافت الهی ما هم چنین رفتاری داشته باشیم:
خدای متعال با چه چیزهایی در ضیافت خود از مهمانانش پذیرایی کرده بود؟ من از هر کدام چقدر میل کردم؟ و چقدر فهمیدم؟ بهره ی من در ضیافت ویژه ی شب های قدر چه بود؟ حاصل این گزارش و محاسبه اگر قابل قبول و یا کافی نبوده، تا دیرتر نشده و فرصت تمام و سفره جمع نشده، می توان کاری کرد؟
آیا بالاخره من به تقوای خدای متعال و ذکر بلانسیان او نایل شدم؟ آیا از معرفت و موالات ولیّ او و صاحب خودم به اندازه ی قابل قبول بهره بردم؟ سیر و سیراب شدم؟ ویا حسرت به دل، خواسته و یا ناخواسته دارم تن به وداع با این ضیافت می دهم؟
