در منطق آیات و روایات برای علم سه مرتبه قائل شده اند:
اول: "علم الیقین"؛ مرتبه ای که در آن، شخص واقعِ مطلب را نه ذهناً، بلکه قلباً می فهمد. این فهم از قبیل دانستن اطلاعات راجع به معلوم نیست.
دوم: "عین الیقین"؛ مرتبه ای که شخص، واقعِ مطلب و حقیقت آن را وجدان می کند. در این مرتبه شخص حضورِ حقیقتِ معلوم را در خود می یابد و می بیند. "عین الیقین"، وجدان حضورِ معلوم در موطن نفس است.در ابن مرتبه سخص می تواند به همراه آن حقیقت بسر برده و زندگی کند.
سوم: "حق الیقین"؛ مرتبه ایست که در آن وجود شخص با حقیقت آغشته و عجین می شود ، تا جاییکه در شخص ، در مورد باور به حقیقت هیچ جای تردیدی باقی نمی ماند ؛ همچنانکه نسبت به خود جای هیچ تردیدی ندارد.
پس: فهمیدن سوره ی قدر به معنی نایل شدن به یکی از مراتب سه گانه ی مزبور خواهد بود؛ البته آن سه در مرتبه ی مساوی با یکدیگر نبوده، بلکه فاصله ی بین آنها از مشرق تا مغرب است.