" أنزلنا الیکم نوراً مبیناً" (نساء: 17۴)
حقیقت الهیه ی قرآن، حقیقت غیر مادی نورانی است که این الفاظ و عبارات مثل پرده ای روی این حقیقت نورانی کشیده شده است.
هر نقطه، هر خط، هر لفظ، هرکلمه و هر عبارتی در قرآن، مثل روزنه ای می ماند که از آن" نور" ساطع می شود.
آن" نور" به تعبیری که در روایت هست، یک حقیقت"حی لایموت" است؛ حقیقتی که نشان از عظمت، رحمت و علم خدای متعال دارد؛ حقیقتی که اگر آدم با آن مواجه شود، همه ی وجود آدم را پاک می کند، همه ی وجود آدم را نورانی می کند، همه ی وجود آدم را فهم می کند، همه ی وجود آدم را ذکر می کند.
اعجاز قرآن همین است: همه ی وجود آدم را در مواجهه با خودش الهی می کند.
ادامه دارد...
