پس به این ترتیب اگر عبادتی هست که ما ملزم به رعایت آن هستیم، اولاً برای این است که خدای متعال به آن امر فرموده و امر مولا برای بنده مطاع است؛ اما حاصل این عبادت برای خدای متعال نیست، که خدای متعال نیازمند به آن نیست؛ بلکه حاصلش برای بندگان است: برای تربیت شدن؛ برای رشد کردن؛ برای بزرگ شدن؛ برای امامی شدن؛ برای علوی شدن.
از نشانه های این مطلب این است که وقتی شما عبادتی را بر اساس همان احکامی که فرموده اند انجام می دهید - با خلوص، با محبت - حضور وجود مقدس امام علیه السلام را در همان عمل خودتان می یابید؛ اصلاً یکی از مواضع لقای امام علیه السلام، در خود اعمال عبادی است.
به همین دلیل است که در مناسبت های مختلف و متعدد به زیارت امام حسین علیه السلام توصیه شده است؛ اول رجب، نیمه رجب، نیمه شعبان، لیالی قدر، و ایام محرم که جای خود دارد!
ادامه دارد...
