وقتی که به اینجا رسید یک اتفاقی می افتد؛ آن اتفاق، اعلا از همه ی خواسته های آدم است؛ به اینجا می رسد که این چه خواسته ای است که من دارم حوائج خودم را می خواهم؟! حوائجی که ارزش آنها به اندازه ی خود من است که چیزی نیست. من چرا به جای اینها، حالا که دارم می خواهم، خود ایشان را نخواهم؟
آن اتفاق فوق العاده این است:
وقتی آدم به هر دلیلی با محبت اهل بیت علیهم السلام سراغ آنها رفت، آن محبت کاری با آدم می کند که آدم دیگر حوائج خودش یادش می رود؛ و آن که می طلبد خود وجود مبارک امام علیه السلام است.
ادامه دارد...
