در نزدیکی مکانی، آدم به راحتی می تواند صدای کسی را که به او نزدیک است بشنود. اگر این نزدیکی باطنی هم بود، معنوی و قلبی هم بود، آدم حرف کسی را که به او نزدیک است، هم می شنود و هم می فهمد. با این توضیح، این نکته ای که در اوایل سوره ی بقره هست فهم می شود:
" الم ذلک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین"
یعنی آنهایی که در باطنشان با خدای متعال هستند، حرف خدای متعال را، کلام خدای متعال را که این قرآن بوده باشد می فهمند و راهنمایی می شوند و آن دستشان را می گیرد و به مقصودشان می رساند؛ اینکه قرآن "هدی للمتقین" است دلیلش این است.
ادامه دارد...
