مهماني الهي و وظيفه ي ما

در اين مهماني الهي، وظيفه ي ما چيست؟
و برترين عمل، در برترين ماه -در مهماني خداي مهربان- کدامست؟

امير المؤمنين عليه السلام مي فرمايند:

من بلند شدم و عرضه داشتم يا رسول الله برترين اعمال در اين ماه چيست؟ حضرت فرمودند: اي ابالحسن برترين اعمال در اين ماه ورع از حرام هاي است.

ورع، شدت دوري از زشتي و گناه است. دوري از گناه از سر ترس. (كتاب ‏العين) و در حديث آمده است که دين خود را با ورع حفظ کنيد و ملاک دين داري ورع است. (مجمع‏ البحرين)

دليل رفتن به خانه هر کسي معمولا ديدن خانه نيست، بلکه زيارت صاحبخانه است؛ لذا حاصل حضور در بيت الله مکاني و يا زماني، حج و يا ماه مبارک رمضان، يافتن خداي متعال (معرفت) و سپس داشتن اوست (تقوي) و لازمه اين امر حفظ حريم و رعايت حرمت او (ايمان) و اجتناب از حرامهاي اوست (ورع).

بهترين عمل در مهماني يک کريم بخشنده، بلکه واجب ترين آن ها توجه به ميزبان و صاحبخانه و حفظ حرمت او است. هر انساني در ماه مبارک رمضان کافي است توجه کند که مهمان کيست؟ با همين توجه تمامي رفتارهاي انسان تنظيم مي شود. خداي متعال اهل تقوي را دوست دارد (آل عمران76)، هميشه با ايشان است (بقره194)، عمل متقين را مي پذيرد (مائده27) و عاقبت به خيري براي ايشان است. (اعراف128) کسي که در ماه مبارک، اعمال و مناسک زيادي را به جاي مي آورد اما به صاحبخانه بي توجه است، حرمت او را نگه نمي دارد و بي ادبي مي کند؛ آيا اعمالش پذيرفته است؟!

چگونه مي توان حضور در اين مهماني را وجدان کرد در حاليکه تقوا و ورعي در ميان نيست؟! يعني؛ مراقبت از خداي متعال و دوري از معصيت او در ميان نيست. نتيجه ي بي تقوايي، دوري و جدايي از خداي متعال است. تقوي، ادب، حياء، ورع و حفظ حرمت از مهم ترين راه كارهاي ايجاد همراهي و معيّت است. و چقدر انسان بايد بي مروّت و انصاف باشد که در مهماني خدا حضور داشته باشد و معصيت کند! 

رسول خدا صلي الله عليه و آله مي فرمايند: خداي عزّوجلّ مي فرمايد:

اي فرزند آدم، آيا با من انصاف نداري؟! با نعمت هايم با تو دوستي مي کنم و تو با گناهانت با من دشمني مي کني! خير و خوبي من به سوي تو سرازير و شر و بدي توبه طرف من در فراز! و هر روزه فرشته اي والامقام، از سوي تو عمل قبيحي را براي من مي آورد. اي فرزند آدم، اگر توصيف وضع خود را از ديگري بشنوي – در حاليکه نداني که اين ها اوصاف کيست – به يقين به غضب بر او شتاب مي کني. (بحارالانوار ج70 ص365)

و خداي متعال مؤمنان را دستور بر روزه داده است تا به تقوا نائل شوند:

يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنوا کُتِبَ عَلَيکُمُ الصِّيامُ کَما کُتِبَ عَلَي الَّذينَ مِن قَبلِکُم لَعَلَّکُم تَتَّقونَ (بقره 183)
اي کسانيکه ايمان آورده ايد بر شما روزه نوشته شد همانگونه که بر پيشينيان شما هم نوشته شد، باشد که پاس دار خدا باشيد. 

چه نيکوست که اين يافته را در بقيه ي ايام حفظ کنيم.