نه فقط به عنوان جزئی از نماز، بلکه "سجده" مستقلاً موضوعیت دارد. حتماً نباید نماز بخوانید و بعد سجده بروید و آن را طول دهید؛ بلکه بعضی وقت ها برای خدا به خاک بیفتید و آن را طول بدهید، در مقابل او خودتان را خاک بکنید.
در واقع آدم با سجده کردن به خاک می خواهد بگوید: من در مقابل تو مثل خاک هستم، هیچ هستم. از اینجا می توان فهمید چرا سجده به تربت کربلا موضوعیت پیدا می کند.
وقتی روی تربت کربلا سجده می کنید، در واقع خودتان را جزء تربت کربلا می کنید. این است که انسان با سجده به تربت، قیمت پیدا می کند.
