در این ایّام، این که انسان بتواند ذهنش را خالی و آرام کند به سادگی اتفاق می افتد. این آرام بودن ذهن
و باطن رامغتنم بدانید و سعی کنید
با توصیه هایی که فرموده اند تشدیدش کنید. خود همین سکینه و آرامشی که در انسان هست، عین "ایمان" است.
به دلیل اینکه شما درباطنتان مزاحمتی ایجاد نمی کنید و شلوغ نمی کنید، آن حقیقتی که باید حاضر شود و حضور پیدا کند، می تواند احساس امنیت کند و این یعنی همان" ایمان"؛ يعني: امنيت بخشيدن به حقيقت حاضر در باطن و در دل.
بعد وقتی به این سادگی امکانش فراهم آمد که انسان یک ماه، شبانه روز به این کار مداومت داشته باشد، دیگر به فضل خدای متعال برای انسان صفت می شود و می تواند مداوم بوده باشد.
آن "لَعلکُم تتقون" که به عنوان یک نتیجه از روزه و چه بسا نتیجه ی اصلی در آیه ی" کتب علیکُمُ الصیام" فرموده اند ناظر به همین است.
