پذیرایی الهی در ماه مبارک رمضان (٢)

سفره ی همگانی
پذیرایی الهی در ماه مبارک رمضان (٢)

١- خدای متعال به صوت اعلا در قرآن مجید ندا می دهد که انسان در گرو اعمال خویش است و انسان خود نیز به تجربه آنرا می یابد. اعمال انسان هنگام عمل ، به شخصیّت او شکل می دهد ، و برای او حال و هوای باطنی ایجاد می کند ،  و از طرفی نقش موثّر و به نوبه خود، موثّرترین نقش را در تقدیر امور و سرنوشت او دارد،  و از طرفی دیگر نقش تام و تمام در تعیین چند و چون زندگی اخروی او ایفا می کند.

٢- خدای متعال از نشانه های دلی که به دلیل عقاید و اعمال زشت ، مرده است، چنین یاد می کند: «صُمّ بُکمٌ عُمیٌ» (لال و کر و کور ، بقره :١٨ و١٧١) لذا: فاقد توانائی فهم و تشخیص زشت و زیبا است . و با توجّه به این که باطن انسان در دنیا، ظاهر او در قیامت خواهد بود، دانسته می شود که چرا خدای متعال می فرماید: «مَن کانَ فی هذه أعمی و هو فی الآخِره اَعمی و اَضَلُّ سَبیلا» (آنکه در این دنیا کور دل باشد، در آخرت نیز کور و بلکه راه گم کرده تر خواهد بود؛ اسرا:٧٢)  یعنی: کورتر خواهد بود.

٣- دلی که زنده باشد، زبان او نیز گویا و متکلّم بوده و برای صاحبش از علوم و معارفی که از عوالم گذشته با خود آورده، خبر می دهد؛ به مناسبت او را موعظه کرده و از زشت و زیبای امر، او را آگاه می کند و در اعمالی که عبارات و الفاظ و اذکار و ادعیّه ای باید به زبان جاری شوند، همراهی کرده و خود را حاضر می کند؛ و دیگر اینکه گنجینه های مدفون در عقل صاحبش را برای او آشکار می سازد. گوش شنوای دل ، گفتگوهای ملکوتیان را با خود شنیده و از علوم و معارف الهیِ بدون خطا و جهل، صاحبش را بهره مند می کند.
 و چشم بینای دل، حقیقت وقایع را همانطوری که هست می بیند، نه آنطور که وانمود می شود. در هر حال دل زنده، صاحبش را اهل یقین می کند. و یقین ایمانی است که در آن شائبه هیچ شکی نباشد.

٤- ماه مبارک رمضان، بر سر سفره انعام الهی و میهمانی او و قرآن مجید، طلائی ترین فرصت و وسیله برای زنده کردن دل است:
با تلاوت آن؛ یعنی: با بیرون آوردن الفاظ کلام الله از قلب و خارج کردن آنها از دهان یا همه تن، دل از لالی درآمده و متکلّم و گویا می شود. 
با گوش کردن به قرائت آن در حالی که آن را از گوش داخل و به دل وارد می کند و یا با همه تن به آن گوش می دهد، دل از کری خارج و شنوا می شود. و بالاخره با نگاه کردن به نوشته های قرآن مجید و خود را در معرض تابش انوار آن قرار دادن، دیده دل بینا می گردد. مانند ختم قرآن مجید، می توان در طول این ماه مبارک اوقاتی را در شب و روز آن به این بهره برداری و بهره مندی از آن اختصاص داد تا هنگامی که به عنایتِ صاحب علم کلام الله و حقیقت آن، این شیوه ها و شیوه محو کردن خود در کلام الله و قرآن مجید ، ثمربخش شود. یکی از شیوه های عجین کردن وجود خود با کتابِ کریم و نهایتاً محو کردن خود در آن، نفس کشیدن با همه تن در ماه مبارک رمضان است ؛  با توجّه به این امر که همه فضای این ماه آکنده از کلام الله و قرآن مجید می باشد  نه فقط لیله القدرِ نزولِ قرآن: شَهْرُ رَمَضانَ‏ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ ... (بقره: ١٨٥)