سفره ی همگانی
پذیرایی الهی در ماه مبارک رمضان (١)
بیشتر مردم گمان مى كنند كه در زمان هاى سفارش شده براى توجّه به خداى متعال حتماً باید كارى انجام داد وهر قدر بیشتر بهتر در حالى كه بهترین كار در آن مواقع بعد از انجام عمل توصیه شده برای آن موقع خاص، كارى نكردن و در عوض ایجاد سكون و سكوت و توجّه در خود است؛ سكونِ همراه با بیداردلى؛ آگاهانه تسلیم شدن و نشستن به تماشای صنع او (معرفت و محبّت) كه یَفعَلُ مایَشاء ویَحكُمُ ما یُریدُ.
سكوتِ ذهنى و ادامه آن منتهى به سكینه مى شود و سكینه، قرارگاه گمشده دل آدم است.
سكینه خانه خداىِ عزیز و حبیبِ او و احبّاى اوست. سكینه، خانه معرفت و محبّت است.
شرابهاى بهشتىِ كافور، زنجبیل، طهور، تسنيم . و نهر هاى آب گوارا، شير، شراب، عسل و چشمه ی سلسبیل، نوشيدنى ها و خوردنى هايى آن خانه اند که از مهمانان آن خانه با آن ها پذيرایي مى شوند.
یك معناى فرمايش حضرت خاتم صلّی الله عليه وآله و سلّم كه در باره ماه مبارک رمضان فرمودند که: «درهاى بهشت دراین ماه باز است». همین است و بنده جسارتاً عرض مى كنم این در را كه اميرالمومنين عليه السّلام به اذن ایشان باز كرده اند هيچ وقت به روى محبّينشان نمى بندند در این خانه اهل بیت عليهم السّلام هر کدام به نوعى از محبّین خود پذیرایی می کنند.
