دلشوره هاى قبل از وداع
معمول است كه بعد از هرضيافتى و درتعريف كردن آن به ديگران گفته مى شود كه در آن با چه خوردنى هايي پذيرايي شده بود و ما هم چه خورديم و حالا چه خوبست در روزهاى پايانى ضيافت الهى چنين رفتارى را ما نيز داشته باشيم:
خداى متعال با چه چيزهايي درضيافت خود از ميهمانش پذيرايي كرده بود؟ من از هركدام چقدر ميل كردم؟ و چه فهميدم؟ بهره من در ضيافت ويژه شب هاى قدر چه بود؟ حاصل اين گزارش و محاسبه اگر قابل قبول و يا كافى نبود تا ديرتر نشده و فرصت تمام و سفره جمع نشده، مى توان كارى كرد. آيا بالاخره من به تقواى خداى متعال و ذكر بلانسيان او نايل شدم؟ آيا از معرفت و موالات ولى او و صاحب خودم به اندازه ى قابل قبول بهره بردم؟ سير و سيراب شدم؟ و يا حسرت به دل دارم، خواسته و يا ناخواسته دارم تن به وداع با اين ضيافت مى دهم؟
