دلشوره هاى قبل از وداع
حال و هواى ماه مبارك رمضان از روز بيست و سوم كه گذشت، عوض مى شود؛ مانند روز جمعه كه از ظهر و وقت فضيلت آن که گذشت ، كم كم عوض مى شود و سكوت سنگين و دلگيرى فضا را پر مى كند گويا كه دل آدم در ماه مبارك منتظر اتفاقى است؛ مانند روز جمعه ولى با نيامدن او، دل را اندوه ساكتى فرامى گيرد و فضا را پر مى كند مانند شيعيان كاشان كه زكرياي قزوينى(ق٧) در آثار البلاد از آنان ياد كرده كه هر روز صبح زود به همراه اسب زين كرده و بى سوار به خارج شهر مى رفتند براى استقبال از كسى كه خواهد آمد تا بالا آمدن آفتاب و چون از آمدن او نااميد مي شدند بر مى گشتند درحالى كه اندوهگينانه و می گفتند: امروز نيامد، فردا.
حالا اگر كسى هر روز منتظر است، بگويد: امروز نيامد؛ فردا.
اگر هر جمعه منتظر است، بگويد: اين جمعه نيامد، جمعه ى بعد. ولى حالا كه اين بيست و سوم نيامده؟ نه! نمى گوييم بيست و سوم ماه مبارك بعد؛ يك سال ديگر؟! مگر اين دل از سنگ و كلوخ و آجر است؟! مى گوييم: فردا! من ميدانم كه اگر امروز نيامد بالاخره يك روز فردا خواهد آمد و خدا نكند آن روز ما منتظر نبوده باشيم.
