در تکمیل عرایضم عرض می کنم:
صاحبان ولایت الهیه؛ یعنی: خدای متعال و رسولش و امیر المومنین و ائمه اطهار علیهم الصلاة و السلام؛ که در آیه مبارکه « انما » به آن اشاره شده؛ حضور ولایی و احاطی در همه جا دارند؛ با این توضیح که: یافتن این حضور در مکان هایی آسانتر از سایر جا هاست:
یافتن حضور خدای متعال در مساجد، خصوصا مسجد الحرام، بالاخص در حج بیت الله و در موسم حج تمتع، بیش از سایر مساجد است.
و همچنین است یافتن حضور وجود مبارک اهل بیت علیهم السلام در حرم های مشرفه آنان.
و چنین است دلیل ترغیب و حتی وجوب حضور در آن اماکن منوره برای زیارت؛ اما به تعبیری که در نزد فقیهان مصطلح است: «ما من عام الا و قد خص»: هیچ حکم عمومی و کلی نیست مگر آنکه بمناسبت تخصیص پیدا کرده است؛ و همچنین است در وضع فعلی و موضوع مانحن فیه.
لذا: با توجه به این اصل که یافتن حضور مبارک خدای متعال و اهل بیت علیهم السلام و معرفت آنان درگرو رفتن به زیارت حرم های منور آنان نیست؛ اگرچه این کار فضیلت فوق العاده خود را دارد؛ ولی منحصر در آن نیست؛
پس : در شرایط خاص فعلی که خوف خطر جانی است، تا جاییکه مرجعیت هم از آن نهی فرموده اند، اصرار بعضی ها به آن، یا از سر ناآگاهی و عوامی است و یا غرض؛ که پیشتر توضیح داده شد.
عن أبي عبد الله علیه السلام قال: إذا بعدت بأحدكم الشقة ونأت به الدار، فليعل أعلى منزله وليصل ركعتين وليؤم بالسلام إلى قبورنا؛ فإن ذلك يصل إلينا:
امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که دوری راه برای هر کدام از شما ( رفتن به زیارت) راسخت کرده بود ، و خانه شما در دور دست بود ، به بالاترین جا در خانه تان رفته، و دو رکعت نماز خوانده ، با دادن سلام به طرف قبر های ما ، اشاره کند؛ پس این کار ( به عنوان زیارت) به ما خواهد رسید.
(الكافي ۵۸۷:۴, كامل الزيارات :۲۸۸, الفقيه ۵۹۹:۲, التهذيب ۱۰۳:۶, المقنعة :۴۹۰).
