شیوۀ شایستۀ بودن ( ۱ ):
وصيت حضرت امام جعفر صادق صلوات الله علیه به همه و به ما به نقل از عبدالله بن جندب:
«...رَحِمَ اللهُ قَوماً كَانُوا سِراجاً وَ مَنَاراً؛ كَانُوا دُعَاةً إلَينَا بِأعمَالِهِم وَ مَجهُودِ طَاقَتِهِم؛ لَيسَ كَمَن يُذِيعُ أسرَارَنَا.
خدای رحمت کند گروهى را كه چراغ روشنى بخش و نشان هدايت باشند؛ مردم را به وسیلۀ اعمال خود به سوى ما دعوت کنند و نهايت سعى خويش را بدان امر بگمارند ؛ (آنان) مانند کسانى نیستند که اسرار ما را فاش کنند.
«یَا ابْنَ جُنْدَبٍ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ یَخَافُونَ اللَّهَ- وَ یُشْفِقُونَ أَنْ یُسْلَبُوا مَا أُعْطُوا مِنَ الْهُدَى- فَإِذَا ذَکَرُوا اللَّهَ وَ نَعْمَاءَهُ وَجِلُوا وَ أَشْفَقُوا- وَ إِذا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إِیماناً - مِمَّا أَظْهَرَهُ مِنْ نَفَاذِ قُدْرَتِهِ وَ عَلى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ» .
اى پسر جندب! مؤمنین کسانى اند که از خدا ترسند. و بیم آن دارند که نعمت هدایت که به ایشان ارزانى شده از آنان پس گرفته شود. وقتى به یاد خدا و نعمت هاى او افتند، بهراسند، و بیمناک شوند، «و هنگاهى که آیات خدا بر آنها تلاوت مى شود، ایمانشان افزوده می گردد»؛ به سبب نفوذ قدرت او بر خود که بینند «بر پروردگارشان توکل (تکیه) کنند».
«یَا ابْنَ جُنْدَبٍ قَدِیماً عَمِرَ الْجَهْلُ- وَ قَوِیَ أَسَاسُهُ ؛ « وَ ذَلِکَ لِاتِّخَاذِهِمْ دِینَ اللَّهِ لَعِباً»؛حَتَّى لَقَدْ کَانَ الْمُتَقَرِّبُ مِنْهُمْ إِلَى اللَّهِ بِعَمَلِهِ یُرِیدُ سِوَاهُ؛ «أُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛».
اى پسر جندب! از ديرباز، بنيان جهل و نادانى قوى گرديده، بازارش رونق گرفته، پايه هايش محكم شده، و این بدان سبب است كه دين خدا را به بازى گرفته اند، آن چنان كه حتى كسانى كه اعمال خود را وسيلۀ تقرّب به خدا قرار داده‌اند نيز مقصد و نيتشان خدايى نباشد و دنبال غير او باشند؛ «آنان همان ستمگران اند».
یَا ابْنَ جُنْدَبٍ لَوْ أَنَّ شِیعَتَنَا اسْتَقَامُوا لَصَافَحَتْهُمُ الْمَلَائِکَةُ وَ لَأَظَلَّهُمُ الْغَمَامُ وَ لَأَشْرَقُوا نَهَاراً «وَ لَأَکَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ »؛ وَ لَمَا سَأَلُوا اللَّهَ شَیْئاً إِلَّا أَعْطَاهُمْ .
ای پسر جندب! اگر شیعیان ما استقامت ورزند، ملائکه با آنان مصافحه خواهند کرد، و ابر بر سرشان سایه خواهد افکند، و چون روز، درخشنده و تابناک شده، و از آسمان و زمین روزی خورند، و آنچه از خدای بخواهند به ایشان ببخشد.
یَا ابْنَ جُنْدَبٍ لَا تَقُلْ فِی الْمُذْنِبِینَ مِنْ أَهْلِ دَعْوَتِکُمْ إِلَّا خَیْراً ، وَ اسْتَکِینُوا إِلَى اللَّهِ فِی تَوْفِیقِهِمْ وَ سَلُوا التَّوْبَةَ لَهُمْ؛ فَکُلُّ مَنْ قَصَدَنَا وَ تَوَلَّانَا، وَ لَمْ یُوَالِ عَدُوَّنَا وَ قَالَ مَا یَعْلَمُ ، وَ سَکَتَ عَمَّا لَا یَعْلَمُ أَوْ أَشْکَلَ عَلَیْهِ ؛ فَهُوَ فِی الْجَنَّةِ .
ای پسر جندب! دربارۀ گنهکاران از هم کیشان خود، جز بنیکی سخن مگو، و با نهایت کرنش از خدا براى آنان توفیق بخواه و توبه تقاضا کن. هر کس ما را قصد کند و به امر ما را باشد، و به امر دشمنان ما نباشد، و آنچه می داند بگوید، و در آنچه نمی داند، یا اشکال دارد، ساکت باشد، پس به یقین، او در بهشت است؛ (تحف العقول ۲ : ۳۰۱).
حال ما را چه می شود که این چنین نباشیم؟!
وجود مبارک ولی الله ؛ صاحب حقیقت بیکران در بیکران الهیه در ما و برما و در کنار ما؛ با مهری در حد حق تعالی...، ولی ما...؟!
و اگر ما جاهلیم او عالم است ، اگر ما عاجزیم او قادر است ، اگر ما خطاکاریم او بخشنده است.
طریق راه بردن به حکومت و دولت او را اخیرا نخواندید؟!
بقول حافظ:
ای دل به کوی عشق گذاری نمی کنی
اسباب جمع داری و کاری نمی کنی
