وصف حال و روز ما
از حفض بن ابی عایشه نقل شده که او گفت:
«بعث أبو عبد الله غلاما له في حاجة فأبطأ، فخرج أبو عبد الله علیه السلام على أثره لما أبطأ، فوجده نائما، فجلس عند رأسه يروحه حتى إنتبه، فلما إنتبه قال له أبو عبد الله علیه السلام:
يا فلان والله ما ذلك لك، تنام الليل والنهار؟ لك الليل ولنا منك النهار »:
امام صادق عليه السلام يكى از خدمتكارانش را در پى حاجتى فرستاد، خدمتكار کندی نموده و دير كرد، پس حضرت به دنبال او روانه شدند که برای چه دیر کردند، پس او را يافتند در حالى كه به خواب رفته بود، حضرت بالاى سر او نشستند و شروع به باد زدن او نمودند، تا اينكه خدمتكار بيدار شد، پس وقتی بیدار شد، حضرت به او فرمودند:
اى فلانى! به خدا كه درست نيست، هم شب و هم روز را می خوابى؟ بلكه شب براى خودت ولى روز را براى ما باش؛ (کافی ۲: ۱۱۲؛ وسائل الشیعه ۱۵: ۲۶۶).
و این در حالی است که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:
« فانا صنائع ربنا و الناس بعد صنایع لنا»؛ (نهج البلاغة: نامه۲۸):
ما آفریدگان پروردگارمان هستیم، و دیگر مخلوقات و مردمان، آفریدگانی برای ما.
