حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند:
« قَالَ اللَّهُ: ابْنَ آدَمَ، بِمَشِيئَتِي كُنْتَ أَنْتَ الَّذِي تَشَاءُ لِنَفْسِكَ مَا تَشَاءُ، وَ بِقُوَّتِي أَدَّيْتَ فَرَائِضِي، وَ بِنِعْمَتِي قَوِيتَ عَلى مَعْصِيَتِي، جَعَلْتُكَ سَمِيعاً بَصِيراً قَوِيّاً «ما أَصابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ ما أَصابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ»؛ (نساء: ۷۹)؛ وَ ذَاكَ أَنِّي أَوْلى بِحَسَنَاتِكَ مِنْكَ، وَ أَنْتَ أَوْلى بِسَيِّئَاتِكَ مِنِّي، وَ ذَاكَ أَنَّنِي لَاأُسْأَلُ عَمَّا أَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْأَلُونَ؛ »
« خدای می فرماید:
ای پسر آدم! تو با داشتن خواست ( مشیّت) من است که می توانی برای خود، هر چه می خواهی، بخواهی؛
و به سبب توانایی و قدرت من است که واجباتم را به جا می آوری؛
و به سبب نعمت من بر نافرمانی ام توانایی؛
تو را شنوا و بینا و نیرومند قرار دادم؛
پس: «هر چه نیکی به تو رسد، از جانب خداست و هر چه بدی به تو رسد، از جانب (خود) توست»؛ (نساء: ۷۹)؛
زیرا من به خوبی هایت از تو سزاوارترم؛ (زیرا امکانات انجام آن را در اختیار تو قرار داده ام و تو را در انجام آنها نیز مدد می کنم).
و تو به زشتی هایت از من سزاوارتری (زیرا با آنچه من به تو تملیک کرده ام، آنها را بدون آنکه من دخالتی در انجام آنها داشته باشم، انجام می دهی)؛
و چنین است که من از آنچه انجام می دهم، سؤال نمی شوم، در حالی که ایشان از آنچه انجام می دهند بازخواست می شوند؛ (مضمون انبیاء: ۲۳)؛ (کافی۱: ۳۷۰»)
