به مناسبت میلاد مسعود جواد الائمّه و امام الامّه؛ حضرت محمّد بن علی التّقی علیه و آله الصّلاه والسّلام
سابقاً عرض شده که وجود مبارک امامانی که به دلیل تنگناها، مجال کمتری برای تعلیم وتبلیغ داشته اند، در فرصت های اندک پیش آمده، تفضّل فرموده، در کمترین عبارات بیشترین معنا را ابلاغ فرموده اند؛ از جمله شگفت انگیز ترین های آنها حدیثی از امام جواد علیه السّلام است، که به دلیل شدّت اهمیّتش، به شیعیان رسیده، واغلب آن را یاد گرفته، ولی از شدّت غلبه جریان مخالفی که نفسانی و شیطانی است، از توجّه و اهتمام به آن غافل هستند:
«افضل اعمال شیعتنا انتظار الفرج»: (برترین کارهای شیعیان ما چشم به راه بودن برای فرج است ؛ کمال الدین ، ۲ : ۳۷۷)؛ یعنی: اعمال و آداب و سنن دینی که برای کننده آن، ودر مسیر بندگی او، آثار و نتایجی مانند تزکیه؛ تربیت؛ رشد؛ تعلیم؛ تعریف حقیقت؛ تعالی؛ حضور در جنّت؛ و تقرّب به خدای عزیز و عزیزان او دارد؛ همه وهمه با اتیان و عمل به این حکم، زودتر و بیشتر حاصل می شود؛ با چشم به راه آمدن صاحب الزّمان علیه السّلام بودن؛ چشم به راهی به همین معنای معمول آن که می دانیم، و احساسی که می شناسیم، ونه هیچ چیز دیگر که مکرّر در عرف عادّی زندگی برای همگان پیش می آید؛ حالا ما هستیم و در میان انبوه آداب و سنن خوب الهی توصیه اکید شده فقط به یک کار؛ ولی چرا این همه غفلت، خواب آلودگی، سستی، سهل انگاری، در این یک کار که مهمترین کارهاست، وآن هم ساده؟!!
