به مناسبت ایام مسعود ولادت سیدالکریم؛ حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام؛ ۴ ربیع الثانی.
گاهی بعضی از دوستان که تذکر به سیره و سنت معصومین علیهم السلام داده می شوند، برای فرار از قبول و تن دادن به آن بهانه آورده و می گویند: «ما کجا وآنان!؟مگر نفرموده اند: لایقاس بنا أحد؛ کسی را نمی شود با ما مقایسه کرد» ؛ والبته راست می گویند، در حالیکه همه راست بیش از این است: نمی شود مثل آنان شد، ولی می شود ولیّ آنان شد؛ مرضی آنان شد؛ مثال آنان شد؛ نشان آنان شد.
وحضرت عبدالعظیم علیه السلام نه فقط آنچنان است ، بلکه در این وادی، او میزان و شاقول نیز هست؛ یعنی: هر شیعه ای می تواند در مقایسه خود با او، خود را محک زند: «آیا اعتقادات من هم چون اوست؟» اعتقاداتی که مقبول و مرضی ساحت مقدسه امام علیه السلام است.
فرمودند: «هر کس ایشان را زیارت کند، گویا امام حسین علیه السلام را زیارت کرده»؛ ( ثواب الاعمال:۹۹). آیا ما در زیارت ایشان احساس زیارت امام حسین علیه السلام را داریم؟
اگر چنین احساسی داشتیم، به میزان شدت آن احساس، ما واجد معرفت امام حسین علیه السلام هستیم. ودر منطق الهی اهل بیت علیهم السلام، هر کسی بمیزان معرفت به امام حسین علیه السلام، اهل هدایت و نجات است.
واینک عقاید ایشان:
از عبدالعظیم بن عبداللّه حسنی علیه السلام نقل شده که فرمودند:
بر سرورم علی بن محمّد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب صلوات الله علیهم وارد شدم. چون مرا دیدند فرمودند:
ای ابا القاسم! خوش آمدی، تو به راستی از آن ما و برای مایی.
عرض كردم: ای فرزند رسول خدا! می خواهم دینم را بر شما عرضه كنم تا اگر پسندیده است تا هنگام دیدار خداوند عز و جل، بر آن پایداری ورزم.
امام علیه السلام فرمودند:عرضه كن ای ابو القاسم.
عرض كردم: من اعتقاد دارم: خدای متعال یكی است و چیزی مانند او نیست. و از دو حدّ ابطال و تشبیه بیرون است( یعنی: نمی شود گفت نیست، و نه می شود گفت چیست)، نه جسمی دارد و نه صورتی و نه عَرَضی و نه جوهری. بلكه اوست كه به اجسام، جسمیّت و به صورتها، تصویر می بخشد و اَعراض و جواهر را می آفریند و پروردگار و مالك و آفریننده و پدید آورنده هر پدیده ای است( بعنی: او هیچ سنخیت، و شباهت، و عینیت با غیر خود که مخلوقات هستند ندارد) و این كه محمّد صلی الله علیه و آله و سلم بنده و رسول او، خاتم پیامبران است و تا روز رستخیر پیامبری پس از او نخواهد بود و شریعت او شریعت پایانی تا روز قیامت است، دینی پس از آن نخواهد بود.
من معتقدم امام و جانشین و ولیّ امر پس از او، امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و سپس حسن و آن گاه حسین و علی بن حسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمّد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی(صلوات الله علیهم اجمعین) و سپس تویی ای سرورم( یعنی: از طرف حق تعالی شما هادی و سرور و صاحب ما و کار ما هستید).
امام هادی علیه السلام فرمودند: پس از من، فرزندم حسن علیه السلام، جانشین من خواهد بود، ولی جانشین او در میان مردم چگونه خواهد بود؟
عرض كردم: چگونه خواهد بود سرورم؟
فرمودند: شخص او دیده نمی شود و روا نیست نامش برده شود تا خروج كند و زمین را همان گونه كه از ظلم و ستم آكنده بود از داد و برابری پر كند.
عرض كردم: بدان اقرار می كنم. و من معتقدم: یار و یاور و وابسته آنان ، یار و یاور و وابسته خدا و دشمن آنها، دشمن خداست، فرمانبری از آنان ، فرمانبری از خدا و سركشی از آنان ، سركشی از خداست. به اعتقاد من، معراج و سؤال و جواب قبر و بهشت و دوزخ و رستاخیز، حقّ است و تردیدی در آن نیست و خداوند هر آن كه را در قبر خفته ،برخواهد انگیخت. به اعتقاد من، فرائض واجب پس از ولایت( یعنی:اولین فریضه و واجبترین آنها ولایت ؛ یعنی تسلیم و وابسته به شما بودن آنچنان که که به گردانیدن و چرخانیدن شما گردیدن وچرخیدن است و سپس )، نماز و زكات و روزه و حج، جهاد و امر به معروف و نهی از منكر هستند.
علی بن محمّد علیهما السلام فرمودند: ای ابا القاسم! به خدا سوگند این همان دینی است كه خداوند برای بندگانش برگزیده است. بر آن پایدار باش، خداوند تو را بر این عقیده استوار، در دنیا و آخرت پایدار بدارد؛(امالی شیخ صدوق:۳۳۸؛توحید:۸۱؛صفات الشیعه:۴۸؛ کمال الدین۲ : ۳۷۹).