ابان بن تغلب گوید : امام صادق علیه السلام فرمود:
«أَ تَرَى اَللَّهَ أَعْطَى مَنْ أَعْطَى مِنْ كَرَامَتِهِ عَلَيْهِ وَ مَنَعَ مَنْ مَنَعَ مِنْ هَوَانٍ بِهِ عَلَيْهِ لاَ وَ لَكِنَّ اَلْمَالَ مَالُ اَللَّهِ يَضَعُهُ عِنْدَ اَلرَّجُلِ وَدَائِعَ، وَ جَوَّزَ لَهُمْ أَنْ يَأْكُلُوا قَصْداً وَ يَشْرَبُوا قَصْداً، وَ يَلْبَسُوا قَصْداً، وَ يَنْكِحُوا قَصْداً، وَ يَرْكَبُوا قَصْداً، وَ يَعُودُوا بِمَا سِوَى ذَلِكَ عَلَى فُقَرَاءِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ يَلُمُّوا بِهِ شَعَثَهُمْ، فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ كَانَ مَا يَأْكُلُ حَلاَلاً وَ يَشْرَبُ حَلاَلاً، وَ يَرْكَبُ حَلاَلاً، وَ يَنْكِحُ حَلاَلاً، وَ مَنْ عَدَا ذَلِكَ كَانَ عَلَيْهِ حَرَاماً ثُمَّ قَالَ: (وَ لاٰ تُسْرِفُوا إِنَّهُ لاٰ يُحِبُّ اَلْمُسْرِفِينَ) أَ تَرَى اَللَّهَ اِئْتَمَنَ رَجُلاً عَلَى مَالٍ خَوَّلَ لَهُ أَنْ يَشْتَرِيَ فَرَساً بِعَشَرَةِ آلاَفِ دِرْهَمٍ وَ يَجْزِيَهُ فَرَسٍ بِعِشْرِينَ دِرْهَماً . . .وَ قَالَ: (وَ لاٰ تُسْرِفُوا إِنَّهُ لاٰ يُحِبُّ اَلْمُسْرِفِينَ). »
تفسیر عیاشی ۲ : ۱۳
آیا چنین می پنداری که خدا به هر که (مال) عطا کرده به خاطر کرامت و بزرگداشت او ، و هر که از او منع کرده به خاطر بی قدر و ارزش بودنش است؟! نه ؛ بلکه مال ، مال خداست که آن را نزد مردان به ودیعه می گذارد و برای آنان جایز گردانیده که بخورند در حد اعتدال (به قدر نیاز و ضرورت) و بنوشند در حد اعتدال و بپوشند در حد اعتدال و بپوشند در حد اعتدال و ازدواج کنند در حد اعتدال و مرکب (وسیله سواری) داشته باشند در حد اعتدال ، و مازاد مالشان را به فقیران از مومنان بدهند و آشفتگی امورشان را به آن سامان دهند . پس هر که چنین کند آنچه میخورد و مینوشد و سوار می شود و ازدواج می کند حلال است ، و هر که جز این کند برایش حرام است . سپس (این آیه را) خواندند : «و لا تسرفوا انه لا یحب المسرفین»؛ اسراف نکنید به راستی که او (خدا) اسراف کنندگان را دوست نمیدارد.
آیا می پنداری که خدا مردی را بر مالی امین فرموده اختیار دارد که اسبی را به ده هزار درهم بخرد در حالی که اجازه داشته اسبی را بیست دینار خریداری کند ؟ ...
