امام صادق علیه السلام فرمودند:
«نحن اصل کل خیر ... و عدونا اصل کل شر»
ما منشا و ریشه ی هر خوبی هستیم.... و دشمنان ما منشا و ریشه ی هر بدی هستند. (کافی۸: ۲۴۳)
پس اگر آدم بداند که حقیقت هر خوبی و خیری امیر المومنین است، آن وقت دیگر در خوب بودن و خوبی کردن کوتاهی و تنبلی نمی کند، بلکه اشتیاق پیدا می کند، و انها را با ادب، احترام و محبّت به جا می آورد.
در مقابل، اگر آدم بداند هر ناروا و زشتی، جلوه ای از دشمنان ایشان است، آنوقت از زشتی هرقدر هم که کوچک باشد مشمئز می شود ، واز این که کمترین کار زشتی انجام بدهد ؛حتی اگر یک تندی کوتاه بوده باشد ، پرهیز می کند.
جان کلام این که:
آن کسی که محبِّ صادق امیرالمومنین صلوات الله علیه است، او را در تمام مظاهرش دوست داشته و مقید بوده و به او اشتیاق خواهد داشت و دشمنان او را، در همه ی مظاهرش، دشمن خواهد داشت.
لذا آن کسی که می گوید: «یا علی» ولی از زشتی ها نفرت نمی کند، در حقیقت در ولایت شیطان،و ولایت دشمنان امیر المومنین زندگی می کند؛ یا علی.
