عزيزانم
كار خرابى ما در كم بودن خوبی ها نيست، در زياد بودن بدی ها و خراب كارى هاست.
دوای درد و چاره معایب و موانع در آدم شدن، توبه و استغفار است، كه یکی از لوازم آن صداقت در «استغفر الله و اتوب اليه»، و یکی دیگر مداومت درآن است. و از ايّام طلايى و نورانى آن، سه ماه رجب، شعبان و ماه مبارك رمضان می باشد.
كثرت استغفار به زبان و به تعبير احاديث نورانى، تَر بودن لبها به استغفار، با حضور قلب وبا مشغله هاى معمول زندگى امروزه، به طور معمول قابل جمع نيست. راه برون رفت از اين مشكل و رسيدن به آن معنا، ايجاد احساس ندامت و طلب مغفرت و سعى در دوام اين حالت و غلبه آن بر ساير حالات -مخصوصاًدر این ایام - می باشد.
با توجه به پای لنگ و راه دراز و عقب ماندن از مشایعت و متابعت و رضایت و ولایت صاحب الزمان علیه السلام -از طرفی- و مجاورت با مرگ ؛ که به فرمایش امیر المومنین «الموت الزم لکم من ظلکم» (مرگ چسبیده تر از سایه شما ، به شماست)-از طرف دیگر-، داشتن حال ندامت و طلب مغفرت ،بدلیل نگرانی از عاقبت ، مشکل نیست ؛بلکه حاصل است.
