كفايت همه حوايج دنيا واخرت در يك دعا

 

 

علىّ بن عاصم از حضرت جواد عليه السّلام و آن حضرت نيز به واسطه پدران بزرگوار خود از امام حسين عليهم السّلام چنين نقل می کنند كه گفت: جدّم رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود:
موسی بن جعفر علیه السلام در دعايش چنين مى‏گويد:

«يَا خَالِقَ‏ الْخَلْقِ!‏ وَ يَا بَاسِطَ الرِّزْقِ!‏ وَ يَا فَالِقَ الْحَبِّ وَ النَّوَى! وَ يَا بَارِئَ النَّسَمِ وَ مُحْيِيَ الْمَوْتَى وَ مُمِيتَ الْأَحْيَاءِ! وَ يَا دَائِمَ الثَّبَاتِ وَ مُخْرِجَ النَّبَاتِ! افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ» 

پس فرمود:
هر كس خداوند را با اين دعا بخواند، خدا حوائج او را بر مى‏ آورد، و در روز قيامت با موسى بن جعفر علیه السلام محشورش مى‏فرمايد. 

(كمال الدين، ج‏۱، ص۲۶۶)