مجالست و همنشینی، موثرین و ساده ترین و آسان ترین راه در تربیت است؛ خواه خوب، خواه بد؛ به قول حافظ:
نخست موعظه پیر صحبت این حرف است
که از معاشر ناجنس احتراز کنید
و این مطلب تجربه ی هر کسی در زندگی شخصی خود است؛ و آن این که معمولاً هیچ کسی برای بار اول کار خوب و یا بدی را به تنهائی انجام نداده؛ یا آن را از دوستی یاد گرفته و انجام داده، و یا به همراه او، آن را انجام داده است.
و چنین است که:
در داشتن و رسیدن به یک زندگی و تربیّت و مقام و معنای متعالی، بودن با دو نفر نقش اول و اصلی را دارد: معلم خوب، و رفیق خوب.
و اولین معلم خوب و رفیق خوب، خود خدای متعال و ولیّ او می باشند. آیا در دعای مشلول نخوانده اید که: «یا رفیق و یا شفیق فکّنی من حلق المضیق و اصرف عنی کلّ همّ و غمّ و ضیق...»
و نیز فرمایش امام رضا علیه السلام را در وصف امام نشنیده اید که می فرماید:
«الْإِمَامُ: الْأَنِيسُ الرَّفِيقُ، وَ الْوَالِدُ الشَّفِيقُ، وَ الْأَخُ الشَّقِيقُ، وَ الْأُمُّ الْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ الصَّغِيرِ، وَ مَفْزَعُ الْعِبَادِ فِي الدَّاهِيَةِ النَّآدِ »؛
امام، دوست همدم، پدر مهربان و برادر همدل و مادر نیکوکار نسبت به فرزند خردسال، و پناهگاه بندگان در کوران سختی هاست؛ (کافی۱: ۴۹۴).
و برای بهره مندی از این مجالست الهی -که هیچ بهانه ای به جز رحمت واسعه الهیه برای آن نیست- کافی است، بعد از دانستن این حقیقت، سعی در دوام توجه به این حضور، و رعایت ادب این محضر شود، که مبادا سبب آزردگی این ساحت مقدس گردد؛ که حکم «ایمان» که تکلیف همه مکلفین است، این است.
و اما قلبی شدن معرفت این همنشین ، و حضور او در قلب، بعد از اتیان به این حکم و اثبات صداقت با استقامت در آن، فعل خدای متعال است، نه غیر او. و همین است جان کلام و خلاصه مرام، در سلوک رحمانی شریعت اسلام؛ که فهم و عمل به آن برای هر مخاطب مکلفی مقدور است؛ و چنین است حکمت همگانی بودن دین الهی حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله:
در مقابل مولویت حق تعالی ، آنچه اقتضای شأن بنده است ، عبودیت است؛
مملوکیت و اطاعت با خضوع ؛
به بیان دیگر: تعریف احکام باطنی و ظاهری بنده و حق تعالی ، « اسلام » است؛ تسلیم و تسلم ؛ تسلیم شدن بنده به خدای متعال ، و قبول کردن او این واگذاری را ، و پس انگاه گردانیده شده بنده ، به حق تعالی ؛ « ولایت » .
وبیان کاربردی از این رابطه:
سعی در دوام توجه به حضور ولایت الهیه ، با اتیان با رغبت و تواضع به احکام الهیه، که بر ماست؛ ولی نیل به نتیجه و بهره آن، از معرفت و محبت و حقیقت و جنت الهیه، از فضل خدای متعال است.
این است معنی حدیث نورانی « المعرفة صنع الله » که حواشی و توضیحات بیشتر در این مورد ، در روایات فرموده شده است ؛
نه بسته بودن راه معرفت که حرف ناتمامان در فهم معارف الهیه است ، در حالیکه معرفت افضل فرائض و اول دین و بستر دین و نهایت دین است ؛
و نه محال بودن علی الاطلاق معرفت که ایده مکمل جریان صهیونیستی سقیفه می باشد. ؛ که ظاهرا آنرا عده ای دانسته و عده ای ندانسته ، مأمور به جریان سازی آن هستند.
اینان از جمله کسانی هستند که بنا به ادعا خود با آنان رفتار خواهد شد ؛ لذا: از نوشیدن کاسه ای پر از کوثر، که اولا کوثر معرفت ، و از دست مبارک امیر المومنین علیه السلام است ، محروم مانده و تشنگی انها مدام خواهد بود .
