روز پانزدهم شوال ، روز وفات حضرت شاه عبدالعظيم حسنى است؛ كسى كه امام هادى عليه السّلام به فردی که از ری به زیارت امام حسین علیه السّلام رفته بود،فرمودند:
« لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ الْعَظِيمِ عِنْدَكُمْ لَكُنْتَ كَمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ علیه السّلام»
اگر حضرت عبدالعظیم را که در نزد شماست (ری )زیارت می کردی مانند کسی بودی که حسین بن علی علیه السّلام را زیارت کرده بودی . (ثواب الأعمال:۹۹)
و امّا آن سه نكته:
١ . اگر آهنى هر چند سياه و زنگار گرفته را در آتش بگذارند، بعد از مدّتى آن آهن نيز خاصيّت آتش را پيدا مى كند. آتش سه خاصيّت عمده دارد:
- روشنايى بخش است.
- توليد گرما مى كند.
- مى سوزاند.
پس آنگاه آن آهن نيز چون آتش روشنايى بخشيده؛ توليد گرما كرده؛ و مى سوزاند، و تا وقتى كه در آتش باقى است، و اتّصال آن با آتش قطع نشده، خواصّ آتش نيز در او باقى است؛ خواصّ او همان خواصّ آتش است؛ اين همانى است.
و چنين است حال و روز وجود مبارك حضرت عبدالعظيم عليه السّلام در رابطه با ساحت مقدّسه ی امام حسين صلوات الله عليه:
از شدّت معرفت، محبّت، و ولايت آن حضرت و دوام آن ها، آن حضرت از خود خالى و از ايشان پر شده است؛ و چنين است كه زيارت او، زيارت امام حسين عليه السّلام گرديده؛ نه مجازاً و يا مانند آن، بلكه حقيقتاً و عيناً.
٢ . فهم اين معنا و يافتن آن در زيارت ايشان، سنجش ميزان معرفت هر كسى نسبت به امام حسين عليه السّلام است؛ كسى مى تواند در زيارت ايشان احساس و وجدان زيارت امام حسين عليه السّلام را داشته باشد، كه واجد معرفت امام حسين عليه السّلام باشد، تا بتواند بيابد كه اين همان است.
و چنين است كه وجود مبارك ايشان ملاك و معيار عينى سنجش حسينى بودن است.
۳ .متأسّفانه آن چه شايع است، اين است كه متأثّر شدن از ذكر مصيبت امام حسين عليه السّلام و گريه كردن بر ايشان كه البتّه بسيار فضيلت دارد، با معرفت ايشان اشتباه شده وباعث غفلت ازان مى شود.
و اگر كسى چنين است و فاقد آن معرفت مى باشد، مى تواند به عنايت حسينى حضرت عبدالعظيم عليه السّلام، و يا شفاعت ايشان در ساحت مقدّسه ی امام حسين عليه السّلام واجد آن گردد.
