به مناسبت نیمه ماه مبارک رمضان ؛ میلاد مسعود وجود مبارک حضرت امام حسن مجتبی صلوات الله علیه
رسول الله صلی الله علیه وآله فرموده اند: "الحسن و الحسین سیّدا شباب اهل الجنه"؛
یعنی: بهشتیان دو سالار و سرور دارند: امام حسن و امام حسین علیهما السّلام؛
پس: نقص در تحقق ولایتِ اغلب اهل معنا و معرفت و محبت از نیکان ، به دلیل نقص آنان در قبول ولایت این دو نفس نفیس است. به دلیل جلوه ی فرا گیر امام حسین علیه السّلام در بین دوست و غیر دوست اولاً توجهات به سوی ناحیه مقدسه ی ایشان جلب می شود.
و مظلومیت و غربتِ فراگیر امام حسن علیه السّلام در بین دوستان، اينجا آشکار می گردد، تا چه برسد در بین غیر دوستان.
«الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنه»؛یعنی:
آنهایی که همین جا در بهشت زندگی می کنند ، کسانی هستند که همین جا در ولایت امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام ، و با ولایت آنان زندگی می کنند ؛
آنهایی که همین جا هم سیادت وجود مبارک حسنین علیهما السلام را دارند ، هم آنها کسانی هستند که همین جا در بهشت زندگی می کنند ؛ چرا که :
هيچ كسي بهشتي نمي‌شود الا اين‌كه به سيادت اين دو معصوم بايد برسد. اگر شما بگويي من درب خانه امام دیگری مي‌ايستم ، و به بقيه كاری ندارم، عيب ندارد، هر جايي خواهي بايستي بايست ؛ اما شما در بندگی خدای متعال ، و تربيت ولایی ، باید سيادت وجود مبارک امام حسن مجتبی صلوات الله عليه و امام حسين صلوات الله عليه را بيابي و آنها را رعايت كنی.
از صفات ممتازه ای که از ناحیه ی مقدسه ی امام مجتبی علیه السلام ظهور و بروز داشته ، کریم بودن و خلیق بودن شان است؛ لذا :
کسانی که با ایشان انس دارند ، همه ظهور و بروز انسانی در آنان نیکی و خوبی است ؛ همه جایشان از نظر خلق و رفتار و منش ، زیبا است. در هیچ موردی در برخورد با آنان ، کسی آزرده نمی شود.
لذا: اگر کسی حتی لحظاتی بشود ، و بتواند ، در بودنش ، خودش را با وجود مبارک امام مجتبی علیه السلام آمیخته کند، همه ی وجود او را لطافت، حلاوت، سکونت، ادب و آرامش پر می کند.
و چنین است که در جامعه خوب حسینی ما ، نقص در نداشتن سیادت و ولایت حسنی ، خلق ها را تنگ ، و رفتارها را پرخاشگر ، و دلها را ناارام و نگران کرده ، و بودن در بهشت را نقدا از دست داده ، و موکول به شفاعت و قیامت کرده است ؛ یا علی.
