به مناسبت هفتم ماه مبارک رمضان ؛ روز رحلت حضرت ابوطالب سلام علیه ؛ شمه ای در عظمت وجود مبارک ایشان:
«عن الصادق عن آبائه علیهم السلام: ان امیرالمومنین علیه السلام کان ذات یون جالسا فی الرحبه و الناس حوله مجتمعون، فقام الیه رجل فقال: یا امیرالمومنین! انت بالمکان الذی انزلک الله به و ابوک معذب فی النار؟ فقال له علی علیه السلام: مه ، فض الله فاک، والذی بعث محمداً بالحق نبیا لو شفع ابی فی کل مذنب علی وجه الارض لشفعه الله فیهم، ابی معذب فی النار و ابنه قسیم الجنه و النار؟! والذی بعث محمداً بالحق نبیا، ان نور ابی یوم القیامه یطفئ انوار الخلائق الا خمسه انوار: نور محمّد صلی الله علیه و آله و نوری و نور الحسن و [نور] الحسین و نور تسعه من ولد الحسین، فان نوره من نورنا الّذی خلقه الله تعالی قبل ان یخلق آدم باَلفی عام».
از حضرت صادق از پدران گرامیشان علیهم السلام نقل شده که امیرالمومنین علیه السلام روزی در فضای مسجد نشسته بودند و مردم گرد او جمع شده بودند که مردی برخاسته گفت: ای امیرالمومنین! چطور می شود که شما در مکانی هستی که خداوند شما را در آن مکان قرار داده، در حالی که پدر تو به آتش در عذاب است؟
علی بن ابی طالب علیهما السلام به او فرمودند: ساکت شو، خدا دهانت را بشکند. قسم به خدایی که محمّد را به پیامبری مبعوث فرمود، اگر پدرم تمام گناهکاران زمین را شفاعت کند خدا شفاعت او را در مورد آنان می پذیرد؛ مگر می شود که پدرم در آتش معذّب باشد و فرزندش تقسیم کننده ی بهشت و جهنّم باشد؟!
قسم به آن که محمّد را به پیامبری مبعوث فرمود حقیقت این است که نور پدرم در روز قیامت، همه‌ی انوار خلایق را خاموش می کند (یعنی: بر انوار سایرین چیره شده و برتر است) مگر پنج نور را: نور محمّد صلّی الله علیه و آله و نور من و نور حسن و نور حسین و نور نه فرزند (امامان) از اولاد حسین را؛ زیرا نور او از نور ما است، که خدا آن را دو هزار سال پیش از خلقت آدم آفریده است.
منابع:
۱. طبرسی، أبی منصور أحمد بن علی بن أبی طالب (متوفای ۵۴۸هـ) ،احتجاج، ج۱، ص۲۳۰، تحقیق: تعلیق وملاحظات: سید محمد باقر خرسان، ناشر: دار النعمان للطباعه والنشر - نجف أشرف، ۱۳۸۶؛
۲-کراجکی، ابو الفتح محمد بن علی (متوفای۴۴۹هـ)، کنز الفوائد، ص ۸۰، ناشر: مکتبه مصطفوی – قم، چاپ دوم ، ۱۳۶۹هـ ش؛
۳-مجلسی، محمد باقر (متوفای ۱۱۱۱هـ)، بحار الأنوار، ج ۳۵ ص ۶۹، تحقیق: محمد باقر بهبودی و دیگران ، ناشر: مؤسسه وفاء - بیروت - لبنان، چاپ دوم ، ۱۴۰۳.
