نقش نگین شرف شمس که در ۱۹ فروردین ماه، روی عقیق زرد رنگ، حک می شود.
مرحوم شیخ ابراهیم کفعمی در مصباح، در ذیل این اشکال می نویسد: انّ هذه الاحرف صفة الاسم الاعظم. فی بعض کتب اصحابنا أنّه مرویّة عن علیّ علیه السلام. (مصباح کفعمی، ص۳۱۱)
این نقش، اسم اعظم الهی می باشد و ۱۳ حرف دارد: ۴ حرف از تورات، ۴ حرف از انجیل و ۵ حرف از قرآن کریم.
اجزای علامت های حک شده عبارتند از:
ستاره - سه خط عمود و مدّ روی آن- م- نردبان سه پله - چهار خط عمود - های دو چشم - واو وارونه ممتد روی تمام حروف حک شده.
تقی الدین ابراهیم بن علی عاملی کفعمی (۸۴۰-۹۰۵ ق) که بزرگانی مانند شیخ حر عاملی صاحب وسایل الشیعه (امل الامل۲۸:۱)، و علامه امینی صاحب الغدیر (۲۱۳:۱۱) از او به جلالت یاد کرده اند. علامه امینی در وصف او می فرماید: یکی از چهره های درخشان قرن نهم هجری قمری می باشد که جامع علم و ادب بود.
غلطهای زیادی
شرف شمس در مصباح کفعمی نقل شده که از بزرگان علمای شیعه در قرن نهم می باشد. پدر او جد اعلای شیخ بهایی است؛ شاید این مطلب آن شیخ کم سواد را به اشتباه انداخته و به همین دلیل گمان کرده این نقش از بهایی ها است!! در حالی که او چند صد سال پیش از پیدایش بهاییت زندگی می کرده است.
آغاز ادعاهای میرزا حسینعلی بها از ۱۲۸۰ قمری و با ادعای مهدویت شروع، و با ادعای نبوت و الوهیت ادامه پیدا می کند و در سال ۱۳۰۹ قمری مرده و در اسرائیل، شهر عکا دفن می شود.
این ، لطیفه ای را تداعی می کند:
«می گویند کسی، در جمعی شعری از سعدی را با انتساب به خود می خواند. از حاضرین کسی متوجه دروغگویی و حقه بازی او شد.
گفت: این شعر که از سعدی است.
شاعر قلابی گفت: خب او آن را از من دزدیده.
شخص معترض گفت: تو که زمان سعدی نبودی که او آن را از تو بدزدد.
شاعر قلابی گفت: اگر آن زمان بودم که نمی گذاشتم او آن را از من بدزدد».
گمان می کنم مدعی انتساب شرف شمس به بهائیت، در مقابل اعتراض به او، چنین جوابی باید بدهد!
نسبت به خود شرف شمس، نه از بابت می گویند و شایع است، بلکه تجربه و وجدان کرده و می گویم که درسته، و این مطلب که بعضی از بزرگان اهل علم و معرفت و فقه فرموده اند که شرف الشمس صورت کتبی اسم اعظم است هم درسته.
و نوشته ای که در نقد این نقش نوشته شده از کم سوادی و کم اطلاعی نویسنده و خیالاتی و خرافی بودن او حکایت می کند.
به فرموده در حدیثی که: اگر جاهل حرف نزند اختلاف ایجاد نمی شود.
