مصیبت واقعه ی کربلا اعظم مصیبت هاست، و در آن واقعه، وجود مبارک حضرت زینب کبرا، نگران و مراقب همه بودند: برادر؛ برادر زاده ها؛ قبل از شهادت، و در اسارت.
وبرترین و گران بهاترین عنایت ایشان در آن واقعه، خصوصاً در اسارت، «سکینه»ای بود که از ایشان، آنان را در بر می گرفت؛ «سکینه»ای متناسب با آن مصیبت عظما.
«سکینه» مسکن معرفت، ایمان وصبر است، و از این جا می شود گفت که سکینه ی جاری از ناحیه ی مقدّسه ی آن حضرت، افضل سکینه هاست؛
پس: اگر کسی طالب نوشیدن از چشمه ی چشمه های «سکینه» است، مسکنت خویش به ناحیه ی مقدّسه ی ایشان برد.
ودیگر این که با این همه هیچ کدام از مخدّرات و از جمله خود ایشان، بعد از واقعه، بیش از دو سال طاقت نیاورده و زنده نماندند و به شهدا پیوستند -صلو‌ات الله علیها و علیهن.
