یکی از راه های علوی شدن همان کاری است که وجود مبارک امیرالمؤمنین با اعلی از خودشان کردند: "وقفا علی طاعة رسول الله" (وقفا علی طاعته؛ المزار الکبیر: ۲۲۰)؛ ما هم همین کار را در رابطه با ایشان بکنیم، ما هم بگوییم: خدایا! خودمان را قرار می دهیم: "وقفا علی طاعة أمیرالمؤمنین"، "وقفا لأمیرالمؤمنین".
یادمان باشد: عمل به "معرفت" و "اخلاص" است که جواب می دهد؛ لذا حالا که فرموده اند: "النبی اولی بالمؤمنین من أنفسهم" (احزاب: ۶)، و ما می دانیم نفس رسول الله امیرالمؤمنین هستند و ایشان در مؤمنین از خودشان به خودشان نزدیک ترند؛ بیاییم برای ظهور این ولایت در خودمان، دائماً با او بودن، تماماً او شدن، و رسیدن به انتهای صراط مستقیم متوسل به خود او شویم: با خواندن نماز منسوب به ایشان؛ با ختم مجرب نادعلی؛ انجام اعمال عادی و عبادی با محبت ایشان؛ انجام اعمال صالحه و حسنه برای ایشان؛ وهدیه ثواب آنها به ساحت مقدسه سر او؛ صدیقه کبرا؛ حضرت زهرا سلام الله علیها، و نیز ورد زبانمان باشد یاعلی.
این هم سلوک رحمانی برای علوی شدن، تا روز قیامت نگویید که ما نمی دانستیم؛ یا علی.
یادمان باشد: اگر حضور مبارک امیرالمؤمنین را، چه در موطن نفس و باطنمان، چه در فضای محیط بر خودمان و در کل عالم وجدان کردیم، آنچه بعد از این یافتن مهم است، تثبیت آن است، و آنچه برای این امر باید رعایت شود رعایت ادب این محضر و این حضور است، که همان «ایمان» (اولی) و «تقوا» (دومی) است، که بدترین آفت آن دو غفلت، و اولین و پایه و اصل هر دو سعی در دوام توجه به آن محضر و ذکر بلا نسیان به آن حضوراست.
اللهم صل علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها بعدد ما أحاط به علمک والعن أعدائهم أجمعین بعدد ما أحاط به علمک اللهم العن الجبت و الطاغوت و النعثل برحمتک یا أرحم الراحمین
و کن لولیک الحجة بن الحسن العسکری صلواتک علیه وعلی آبائه الطاهرین فی هذه الساعة و فی کل ساعة ولیا و حافظا قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتی تسکنه أرضک طوعا و تمتعه فیها طویلا.
السلام علیک یا ولی الله... ان بینی و بین الله عزوجل ذنوبا قد أثقلت ظهری ولا یأتی علیها الا رضاه، فبحق من ائتمنک علی سره، واسترعاک أمر خلقه کن الی الله لی شفیعا ومن النار مجیرا وعلی الدهر ظهیرا، فانی عبدالله و ولیک و زائرک، صلی الله علیک.
اللهم صل علی محمد و آله الطاهرین و عجل فرجهم و أهلک عدوهم من الجن و الانس من الاولین و الآخرین.
و بعد این همه؛
یا امیر المؤمنین
بجز حیرت و سکوت و ذلت و زاری و شیدایی
در روبرو شدن با شما
هیچ کس حرفی برای گفتن ندارد؛
حقا که کلمة اللهی؛ یا علی.