از علامات مومن، وجدان حضور امام عليه السلام نزد خود است؛ پس بیخود نيست كه در نماز مى گويد: "اياک نعبد و اياك نستعين"، و يا "السلام علينا و..."؛
چنين كسى است که وجود مبارك ايشان را نَفَس مى كشد، تا جايي كه با ايشان هم نفس شود -طوبى له و حسن ماب-.
پس اين كه حافظ مى گويد:
"حافظ مدام وصل میسّر نمى شود/شاهان كم التفات به حال گدا كنند"،
درست نيست، بلكه درست همان است كه خود جاى ديگر مى گويد:
"هر چه هست از قامت ناساز بى اندام ماست/ ور نه تشريف تو بر بالاى كس كوتاه نيست."