بِنَفسى أنت

 

كاش صدايم را كه تو را مى خواند، همه مى شنيدند. سرشان را بر مى گردانند، و شما را مى ديدند كه روبرويشان ايستاده ايد.
چه اتفاقى مى افتاد؟!
همه مى شدند "بِنَفسى أنت"، مگر ياران آن كه گفت: "إن".