گفتارهايی کوتاه به مناسبت نیمه شعبان
سرورم!
عرش خدا در زمین!
دانایان برای ما کتاب ها در وظایفمان نسبت به شما نوشته اند و دهها و بلکه صدها وظیفه شمرده اند، همه شان خوب است ولی حتّی تعداد کمی از آن ها نیز در یاد کسی نمی ماند؛ لذا: هر کس آن ها را خوانده، از خیر یادگیریش گذشته تا چه برسد به عمل کردنش ولی هیچ کسی، آن وظیفه ی اوّلین و آخرین و اصلی را نسبت به شما نگفته؛ لذا: مردم نه آنچه را که آنان گفته اند یاد گرفته و عاملند و نه آنچه را که باید بدانند و انجام دهند و چنین است که آنان در بلاتکلیفی نسبت به شما مانده اند و درمانده اند و فقط همین را می دانند که در گرفتاری های خود می توانند به شما متوسّل شوند و نیز خوب است اگر آرزوی دیدار شما را هم داشته باشند. کسی به آن ها نگفته و نمی گوید که اولین و آخرین وظیفه ی اصلی شما آن است که از آنِ شما و برای شما باشند؛ خود را خادم مملوک شما بدانند؛ همچنان که خدای متعال خواسته؛ تا شاید به عنایت جدّه ی اطهرتان ، شما نیز ولایت و تولیت آنان و امورشان را قبول فرمایید تا سعادتمند شوند؛ موالات شما (قبولی غلامی شما از طرف ما و قبول سروری ما از طرف شما) تنها راه برون رفت از نکبت و ظلمت دنیا و نیل به نجات ، هدایت و سعادت در دنیا و آخرت است.
