گفتارهايی کوتاه به مناسبت نیمه شعبان
عزیزانم!
در آیه ی نور می فرماید که: نور الاهی در ظرفی است که آن ظرف خود نیز درخشان است و بنده عرض می کنم که مواقعی از زمان که با آن حقیقت الاهیّه نسبت دارد، نیز همانند ظرفی برای آن می باشد؛ به همین دلیل است که حال و هوای آن زمان ها به مناسبت عید و یا عزا بودن، برای آن حقیقت، دل باز و یا دل تنگ هستند؛ مسرور و یا اندوهگین می باشند.
حال ماییم و نیمه شعبان پیش رو:روز ولادت ؛مانندروز قدر؛ هر دو در یک روز؛ نورٌ علی نور؛ چراغانی در چراغانی؛ چنین روزی فرا رسیده است؛ هشیار باشیم تا از معنویت شب و روز آن دل را سیراب کنیم. حال که برکت الاهی به ما رو کرده، ما به آن پشت نکنیم و آن را پیش خود نگه داریم: فردای آن روز نگوییم «دیروز نیمه شعبان» بود. بگوییم«امروز فردای نیمه شعبان» است. پس فردای آن بگوییم «امروز دو روز بعد از نیمه شعبان» است. و همین طور و همین طور؛ نگوییم «بود»، بگوییم «هست». به این ترتیب آن را پیش خود نگه داریم و با تذکّر به آن و حال و هوای آن زندگی کنیم.
مگر روز نیمه شعبان، صاحب الزمان علیه السّلام به دنیا نیامده تا بماند تا روزی که دنیا را آبادان کند؛ پس: حالا که او همراه ماست، بیایید ما هم با او همراه باشیم تا آن روز موعود. مهم نیست آن روز کی باشد، مهم این است که تا ما هستیم با او باشیم. اگر نتوانیم درب خانه اش را آب و جارو کنیم و رکاب اسبش را بگیریم که او سوار شود، می توانیم مراقب او باشیم و گوش به او داشته باشیم. سکوت او نیز مهربان است. به آن گوش دهید و معرفت و مهربانی او را نوش کنید.
الحَمدُ لِلّه رَبِّ العالَمین
